Laatste wijziging: 2022-06-04 (technisch), 2009-05-24 (inhoudelijk). Naar inhoudsopgave. Naar vorig verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).
Terug - Inval - Bestelling - Zeil
Achteraf was het zó logisch: ik vond dat zeiltje (zie Schaapjes [sex]) zo leuk, en we hàdden notabene al die tijd een zeil in de tuin hangen (zie Paard)! Tel er nog iets bij op: de reistijd naar de poel (zie Bloot 1 [sex] en terug.
Je weet uit Verjaardag [sex], wat voor winter we hadden. Het zal rond Valentijnsdag geweest zijn, dat de wind meer naar het zuiden draaide, dus droger en nog warmer werd. Dus Larie en ik dachten met weemoed aan Bloot 2 [sex].
We kwamen in de avondschemer thuis van weer zo'n rondje over de hei met Sheila op Chot (zie Heide 2). De grote hengst was ons komen laten zien, dat zijn voorpoot wonderbaarlijk genezen was (wat wij wisten, zie Laries lares 1 geloof]). We waren zó blij voor hem - en hij voelde dat. Hij liet Sheila een groter rondje op zijn rug maken, zelfs even in galop.
We kwamen dus thuis, zei ik, maar deze keer achterom, vanaf de heide. Opeens bleef Larie staan. Hij kneep hard in mijn hand, maar ik voelde dat het de pijn waard was. Hij wees naar ons zeil, en toen naar de achtergevel van ons huis. Ik begreep wel wat hij bedoelde, maar ik zag het nog niet meteen voor me. Hij sloeg aan het meten, tekenen en rekenen - en hij haalde Aart er niet bij. Eigenlijk had ik zin in een stevige vrijpartij, maar hij was zó ingespannen bezig, dat ik maar eten ging koken. Vrij uitgebreid, om te tijd te doden.
Toen ik wilde weten of we in de kamer of in de keuken zouden eten, had hij de huiskamertafel vrijgemaakt en gedekt. Hij haalde me veelbelovend aan, en zei dat hij het straks ging uitleggen. Hij kon van mijn kookkunst genieten, maar nu zat ik te branden van verlangen. Hij kon het niet aanzien, en trok me naar de bank, naar zijn computer en papieren. Nu snapte ik het, nu kon ik niet wachten!
Hij zag aankomen, dat ik nog steeds geen hap weg zou krijgen, trok me broek en slip uit, zichzelf ook, legde mij op de bank (en eerst de spullen ernaast), viel even met zijn mond op mijn knopje aan, en plofte toen bovenop mij en naar binnen. Heerlijk uiteraard, maar wel èrg snel en eenzijdig. Ik wilde óók inbreng. Al vrij snel was hij klaar voor de oogst. Hij klom met een snelle tongzoen van me af, en knielde vóór de bank, zo dat ik maar op mijn zij hoefde te draaien om zijn pik in mijn mond te nemen. Uiteraard deed ik dat, en had even later mijn voorgerecht binnen. Hij vingerde mij gauw klaar, en hielp mij overeind "nu het eten nog warm was".
Eigenlijk had ik liever meer sex gehad, en dan maar pech met dat eten, maar hij had natuurlijk gelijk: deze maaltijd wàs lekker, ik had nu een vluggerdje gehad, en na het eten zouden we heus weer verder gaan! We zaten bloot naast elkaar, met één hand te eten, met de andere te vrijen. Zo heerlijk als nu kon ik me dat trouwens niet herinneren.
Na het eten deed Larie eerst gauw de bestelling bij Ab, want hij had op mijn reactie gewacht, en die was dus positief. Na het uitruimen van de afwasmachine was er al antwoord: door een toeval kon het spul morgenochtend al met de boot mee. Dus of we Ab tussen elf en twaalf maar konden ontvangen. Hoera!
We vierden het met een langdurige vrijpartij op bed. Eindelijk! Andere stellen hebben zoiets de eerste keer, of hooguit de eerste maanden, maar wij hebben minstens eens per dag een uitgebreide topper. Volgens mij houden zelfs mijn ouders en de herdertjes dit op den duur niet vol. (Ja Afra, ik beul hem àf.) Daarna gingen we weer even naar beneden voor een slaapmutsje.
Ab kwam om vijf over elf aangetuft met een pallet bestelling op zijn heftruck. We lieten hem die aan de achterkant neerzetten. Hij was dodelijk nieuwsgierig, maar Larie zei dat hij dat gauw zou zien. Kop koffie, praatje over het weer, tuf-tuf, wèg. Afra was op het geluid afgekomen, en was óók benieuwd. Kop koffie, praatje over het weer, knuffels, wèg. Toen wij weer een vluggerdje, en aan de slag.
Laries idee was geniaal van eenvoud, dus aan het eind van de middag waren we klaar. (Nee, dáár werd het weer de hoogste tijd voor.)
Achter het huis (op het oosten, dus) stond een raamwerk van steiger-elementen, drie meter hoog, stevig verankerd. Bovenin hing een zeil (een nieuw, want dat andere was te klein). Het zat vast aan de hoeken en daartussenin. Was het zeil strak gespannen geweest, dan had het geheel een trampoline geleken. Maar het zeil was veel te groot (of het raamwerk te klein). Dat was het geniale!
Een stuk van dat zeil stond min of meer strak gespannen, een stuk hing als een geul omlaag. Door die klampen in het midden te verschuiven kon je het instellen. Die geulen kon je vol laten lopen, met regenwater (ook uit de dakgoot), of met een slang uit de badkamer (dus ook warm water). Je kwam op dit zeil door het badkamerraam. En dan lag je (hopelijk) in de zon, zonder pottenkijkers, en je kon eventueel even in het water liggen (nee, niet echt zwemmen). En uiteraard kon je ook onder het zeil in de tuin zitten, bijvoorbeeld bij regen.
Afra had het die avond al dóór, maar die had ons dan ook goed in de gaten gehouden. Ab kwam de volgende ochtend die pallet ophalen - zo'n wegwerppallet, de huichelaar! Een week later hadden we heel wat navolging. Maar wij waren de eersten, en we gingen het zeil proberen zodra Afra en Ab weg waren.
We lieten het water nog even achterwege (half februari!), maar we lagen er heerlijk: in de zon, uit de wind, uit het zicht (al zou wel te zien zijn, waar iemand lag). Met een stevige wip wijdden we het in. En meteen kwam de stam van Afra van beneden: of het beviel. Larie riep, dat hij hoopte dat mijn pil zijn werk bleef doen. We lieten haar boven komen.
Naar inhoudsopgave. Naar volgend verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).