Laatste wijziging: 2022-06-02 (technisch), 2009-07-18 (inhoudelijk). Naar inhoudsopgave. Naar vorig verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).
Wiesje heeft in Bloot [sex] geschreven over onze rimboe en de plek bij het poeltje. Wel, die grond is niet haar of mijn eigendom, maar wij gedragen ons een beetje alsof dat wèl zo is. We zwijgen erover tegen anderen (al schrijven we er nu alwéér over), willen ze zelfs niet op gedachten brengen, en we gaan omzichtig heen en weer. Gelukkig ligt het tegenover ons huis, met de buren op grote afstand. Maar we kennen ook een mooie omweg.
Vooral die plek bij de poel is ons dierbaar. Je bent daar één met de mooie natuur, beschut en verborgen, en misschien daarom ook één met elkaar. Ook als het te koud is om uit de kleren te gaan. Iedere keer richten we ons er een klein beetje meer in. We hadden ergens landbouwplastic gevonden. Daarvan hebben we een groot stuk onder een (speciaal meegenomen) steen liggen, zoals het zeil in Schaapjes [sex], en een paar meter verderop een kleiner stuk, te klein om onder te schuilen. We hebben een vast plekje ontdaan van stekels en prikkels om er in de zon te kunnen liggen, en een ander plekje als toilet.
Daar hebben we ook een kuil gegraven met randen als van een WC-bril. Het is een soort houder geworden voor kleine vuilniszakken, want je zit er toch laag op het grondwater, en we willen het water er niet voor onszelf verpesten. Maar totdusver hebben we er nog niet gescheten, en pissen kan ook mooi op een ander plekje, waar we dat beter van elkaar kunnen zien, en waar het wèl wegloopt. We hebben er ook ergens toiletpapier (in plastic) verstopt. We hebben een plekje om onze rugzak en kleren te verbergen, mocht dat nodig zijn. We hadden gelukkig weinig last van Nat en Droog.
We hebben ook overwogen, om in onze tuin zo'n plekje te maken, of iets met een dakterras te doen. Maar het is zo kleinschalig, en er komen teveel mensen langs, vooral als ze merken dat je thuis bent. Weten ze dat Wiesje ergens bloot ligt, dan seinen ze iedereen in. Valt me nog mee, dat we geen insluipers of webcams gevonden hebben.
Afijn, dat Droog was nu nog slechts een droog voorjaar. Geen sneeuw, geen regen. De winter was hier niet koud geweest, dus met alle zon werd het snel warmer, vooral op ons beschutte plekje. Het scheelde een jas met Us Net, vlakbij!
Het zal eind februari geweest zijn, zo'n dag dat het voorjaar in de lucht zit. We werden wakker van de opkomende zon. Wiesje keek niet slechts uit het slaapkamerraam, ze deed het zelfs even open. Dat was nogal fris, maar wel prikkelend. Ze sloot het gauw weer, en ging naast mij op het bed liggen. Haar tepels hadden wat koude lucht opgevangen, en het kwam mij voor alsof de borsten een vinger opstaken, en om het hardst "ik! ik!" riepen. Nou, ik ken niets mooiers dan Wiesje met stijve tepels (en een vochtige kut, maar die heeft ze altijd), dus ik dook meteen met mijn mond op de ene, en met een hand op de andere. Ach, als Wiesje en ik bezig zijn, dan blijft eigenlijk alleen de bilnaad onberoerd. Het werd weer zo'n nummer waarvan de rest van de wereld slechts kan dromen. (We kennen echter twee gelijkwaardige stellen.) Daarna werd het toch echt tijd om de blazen te legen.
Ook al hebben we één toiletpot in de badkamer, we hebben een rijk repertoire van tegelijk of op oneigenlijke plekken plassen en van kijken of helpen. We hebben anderzijds niks met de bilnaad, noch met poep, maar het is geen probleem voor ons om een bad te onderbreken voor wat ontlasting, terwijl we rustig doorpraten met de ander in de kuip. Het gaat allemaal niet om "kinky", het gaat om wat wij willen. Dit keer waren we dus erg energiek. Het nog lege bad moest eraan geloven. Wiesje hurkte op de ene kopse kant van de kuip, en probeerde met haar straal de andere kant te halen, waarbij ik haar lipjes vaneen hield. Daarna moest ik in de breedte van het bad plassen, terwijl Wiesje probeerde om met mijn lul haar naam in pis te spuiten op de tegels aan de overkant. Daarna even met de handdouche overal overheen, vooral de edele delen, en uiteindelijk het nu hopelijk schone bad vullen met warm (dit keer zelfs heet) water en wat badkruiden. en vooral met onszelf.
We hebben een extra lang bad met verstelbare rugsteunen. We vinden het namelijk heerlijk (afgezien van onderwatersex) als Wiesje bij mij op schoot zit met haar benen langs mij heen, al wisselt ze het af met op haar knieën over mijn benen heen zitten. Die benen naar weerszijden, dat vraagt die lengte (en plaatst het vèrplassen in pespectief). Maar het is een vermoeiende houding zonder steun in de rug, zodoende. Ah, het is zó lekker als mijn pik eindelijk weer overeind komt, en geleidelijk steeds krachtiger tegen haar schaamlippen klopt. En dan intussen langs de buitenkant van haar borsten strelen, proberend om in deze houding ook nog iets met de tepels te doen, terwijl zij met haar handen achter mijn rug zorgt dat onze gezichten elkaar kunnen raken. Die houding, 's ochtends vroeg in een heet bad met je geile liefste, daar gaat weinig boven. Maar neuken bij die poel wèl. Ja, dàt moesten we op deze mooie dag maar weer eens doen.
Maar eerst hier weer even stoom afblazen! We hebben voor dat doel een eenpersoons luchtmatras in de badkamer rondslingeren. Na een voor ons doen kort bad stapte Wiesje eruit, en ging druipend van het badschuim op die luchtmatras liggen, haar voeten te weerszijden, gleuf wijd open. Die aanblik is mij altijd te veel. Doorgaans plof ik dan (zachtjes) bovenop haar, maar deze keer ging het meer horizontaal. We schoven een stuk door, maar gelukkig niet tegen de wand..Door de traagheid schoot ik iets verder door dan Wiesje. Ik was meteen bij haar binnen, en hoe! Maar het werd verder een eenvoudig nummertje. Hup, terug het bad in, leeg laten lopen, onszelf en elkaar inzepen en met de handdouche afspoelen. Dan afdrogen.
We gingen naar de slaapkamer. Wiesje deed het raam op een kier, en bleef in de koude lucht staan. Daar pas deden we het slot van ons badkamerritueel: met zachte frisse lijven tegen elkaar aan staan. Haar tepels bóórden zich gewoon in mijn borst. Ik sloot algauw bezorgd het raam, maar Wiesje wilde het toch graag weer open. Ik ging beneden in de keuken ontbijt organiseren, en bracht het boven. Wiesje stond nog voor het open raam, met een handspiegel haar stijve tepels bestuderend. We ontbeten vrij snel en zwijgzaam, nagenietend en met voorpret. We smeerden ook meteen wat brood voor dáár.
Het werd echt tijd om ons aan te kleden, wilden we weggaan, dus dat deden we dan maar. Wel de ander diens slip aantrekken, en teder afscheid namen van wat nu verborgen werd. Oh, soms is de ene even de barbiepop van de ander, passief aan- en uitgekleed, maar nu niet. In overleg kwamen we op elk een T-shirt, een dikke trui en een spijkerbroek (en sokken en schoenen). Geen jas vandaag! Wel de rugzak, natuurlijk, met een tweede trui van mij als gezamenlijke reserve. En daar gingen we dan, tegen tienen.
Er was niemand in zicht, maar we maakten toch een schijnbeweging, en trokken onze rimboe in. We troffen ons plekje onberoerd, en maakten het ons makkelijk. Geen reden voor een zeil. Ik schijn het vaak te zeggen, maar dat zij zo: wat kàn die Wiesje toch gelukkig ogen! En dan te weten, dat ìk haar geluk instandhoud. Dat geeft zowel tederheid als kracht. We lagen eerst gekleed te zonnen en te zoenen. Het werd warmer, wij werden heter. Schoenen uit (sokken toch nog maar niet). Broeken eerst open, dan uit. Truien uit. De slips werden al op rekbaarheid getest. De T-shirts kropen op. Kort na het middaguur lagen we inderdaad naakt.
Wiesje kwam op mij liggen, steunend op haar ellebogen, en begon boterhammen tussen ons te verdelen. Rechtstreeks happen, van de hand in de mond, soms ook weer terug in de andere mond, alle combinaties. Intussen hield ik haar borsten bezig met mijn handen, en maakte af en toe een uitstapje naar haar billen. Ik kon dan soms haar gleuf raken. Langzamerhand stond ik weer op springen van al dat braille lezen en van haar gevoer, dat inmiddels overging in kusjes en likjes zònder brood. Maar ik kreeg ook dorst.
Wiesje proefde de thee in de thermoskan uit een bekertje, nam een slok, liet die met wat ademen afkoelen, en liet de thee toen in mijn mond lopen. Zo deelden we een bekertje thee. En toen greep ik haar met mijn armen vast, zij mij automatisch met haar benen, en rolde ons om.
Wat zou ze nu eens lekker vinden? Ze gaf het zelf aan, want ze begon me met handen en mond af te werken terwijl ik boven haar hoofd zat. In die houding kon ik niet méér doen dan genieten. Uiteraard deed ik dat. Ze trok me vacuüm, en ving mijn kwakje op: de act van onder het zeil. Ze wilde ook weer thee. Ik maakte aanstalten om haar slok-doorgeven te herhalen. Ze deed haar mond al open, maar ik slikte de thee door, en vroeg wat zij erin had.
Die running gag uit Schaapjes moet ik maar eens uitleggen. Hij klopt namelijk niet. Frans was onwetend en belangstellend, Wiesje verslikte zich, maar door mijn lachstuip ontstond pas het verband met thee en (daarvóór, niet erìn) sperma. Maar toen ze mij die slotvraag van Schaapjes stelde, gaf ik ons huidige officiële antwoord: "zin!"
Ze glimlachte nu van herkenning, smakte vaag, en kreunde "dorst". Ik klom dus maar van haar af, schonk het bekertje vol, en liet haar drinken, hand onder haar hoofd. En toen moest ik aan de slag met mond en handen. Ja, zoveel vochtverlies moet je inderdaad compenseren. Achteraf had ik zelf minder thee moeten drinken, maar ik liet evengoed niets verloren gaan. Wat is ze toch lekker!
Het werd plaspauze. Wiesje als spuitgast, en ik moest maar voor voldoende druk zorgen om een vroeg insect te raken. Dat ging me te ver, maar ik zag kans om er als een Bedriegertje overheen te plassen zonder dat het geraakt werd. De wraak van Wiesje was groot. Ze legde mij in wat ik een houdgreep meen, knieën op mijn bovenarmen, en liet haar plas boven mij lopen. Eerst boven mijn navel, maar ze kwam intussen langzaam overeind. Haar kleine lippen sloten de opening af, dus ze sproeide alle kanten op. Ze hield in toen ze bijna boven mijn hoofd was, trok haar kut open, kantelde haar bekken, en schoot het overgebleven vocht ver over mijn hoofd, ongeveer zoals ik bij dat insect. Ik kon met mijn vingertoppen net bij haar kut. Ik aaide de kleine lippen. Ze ging iets verder door de knieën, en ik bewerkte het knopje. Lekker, natuurlijk, maar ergens vinden we pis toch ook gewoon vies.
We hadden handdoeken in de rugzak, en dat was uiteraard de oplossing. We legden de handdoeken klaar, gingen heel even kopje onder in het koude water van de poel, en droogden onszelf zonder spelletjes snel af. T-shirts maar weer even aan. We gingen zo liggen zonnebaden, hand in hand, edele delen naar de zon. Algauw konden de T-shirts weer uit. we liepen even een rondje over ons plekje, en keken meteen of ons "huisraad" nog in goede staat aanwezig was.
Wiesje gebruikte de onderste tak van een boom als rekstok voor wat oefeningen. Hup, daar gingen die borsten, hup, daar was die kut. Geweldig! Ik ging tegen die tak aan staan, tussen haar uiteraard gespreide benen. Het werd een heerlijke omhelzing met eindeloze tongzoen. Ze sloeg haar armen om mijn nek, haar benen om mijn leest, en wilde zo gedragen worden. Maar ik stapte mis of zo, kon haar niet houden, en we rolden over de grond.
Ik kwam op mijn rug. Wiesje kwam nu andersom boven mijn gezicht, liet mij flink likken, en boog zich toen pas naar 69. Ik kan amper sperma geloosd hebben, maar Wiesje deed alsof ze het uitspoog, en slikte het toen verstolen door. "Suiker en melk," pruilde ze. Ik wrong een hand bij haar naar binnen, en deed iets wat al snel werd tot poppenkast. De vingers vertolkten alle rollen, maar als Jan Klaassen wilden ze vooral dieper. Uiteindelijk ontstond er zogenaamd paniek in de tent. De vingers kronkelden alle kanten op, de onderarm ging heen en weer. Ze kwam langdurig klaar, huilend van genot. Ik likte demonstratief mijn hand en pols af.
De zon vertelde ons, dat het tijd werd om terug te gaan. We deden een matig lange uitvoering van elkaar aankleden, en liepen terug. Waar mogelijk gearmd. Net na het vallen van de duisternis waren we thuis. We gingen weer even samen douchen. Daarna gingen we bloot in de huiskamer zitten, met de gordijnen dicht, en bij uitzondering de open haard aan. Verder slechts één klein lampje. We zaten, lagen en hingen op en tegen de bank. Toen het vuur doofde waren wij verstrengeld, in diepe slaap.
Naar inhoudsopgave. Naar volgend verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).