Laatste wijziging: 2022-06-09 (technisch), 2022-06-09 (inhoudelijk). Naar inhoudsopgave. Naar vorig verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).
Oefening - Heide - Voorbereiding - Boodschappen - Voorspel - Maal - Spel - Naspel
Dwars door project Koken heen speelde de "terugwedstrijd" van Bill en Mina tegen Wiesje en mij inzake Flinterdun 1 [sex]. Wij hadden hen het voortouw gelaten om bij ons te komen eten en zo, opdat zij zich samen op dat "en zo" konden voorbereiden. Geert en Herman zouden weer invallen, wisten van de hoed en de rand, en zaten arme Bill en Mina op de kast te jagen: dat zijzelf een paar weekeinden weg wilden, dat ze toch inmiddels genoeg op elkaar ingespeeld zouden moeten zijn, dat Wiesje en ik óók niet stil zaten (of vooral lagen)...
Ik had eigenlijk medelijden met Bill en Mina. Mina's oorspronkelijke en aannemelijke punt, dat Bill en zij veel van elkaar waren gaan houden, was verworden tot een neukwedstrijd van het soort dat wij met Frans en Cisca plegen te doen, maar zonder de gein. Met ongelijke voorbereiding bovendien: wij kunnen domweg in bed blijven tot onze voorraden op zijn (en dan verder gaan op onze eeuwigdurende Griekse spullen, maar zij moeten de kroeg draaien en (op werkdagen buiten vacanties) les geven. Maar ze hadden de herkansing nu eenmaal aangenomen, en wij kennen het verhaal van de haas en de schildpad.
Wiesje en ik "oefenden" onbekommerd verder. Ernstiger zelfs dan je zou verwachten: we koppelden bewust terug wat we wel en niet van elkaar beliefden, en met welke parameters. En er bleken meer parameters te zijn dan je zou denken. Neem aftrekken: duim boven of onder, knijpkracht begin en eind (van de slag), snelheid begin en eind (van de slag), pauze boven en onder, alle voorgaande als functie van de tijd, alle voorgaande bij verschillende stijfheden.
We raakten nog verder bedacht op tekenen die het lichaam van de ander gaf. Wiesje bleek er een geweldig geheugen voor te hebben, en had uiteraard geen bezwaar om mij te geleiden. Hadden we eerst gedacht, dat we aan het plafond (van ons kunnen) zaten, nu zaten we aan het plafond van de verdieping erboven, zogezegd. We konden met minder inspanning meer bereiken.
We gingen trouwens ook de kleine dingen oefenen: de gebaartjes in gezelschap (en dan: wiens gezelschap), het onszelf of de ander aan- of uitkleden - noem maar op. Uiteindelijk kon ik (onhandig maar goedbedoelend als ik ben) in de kroeg op drie meter afstand aan Wiesje zien, wat ze van mijn verhoopte. Het was een nieuwe wereld, en we vroegen ons af, of Adam en Eva het qua sex even paradijselijk gehad zouden hebben als wij (afgezien van dat aan- en uitkleden...). Daarnaast groeide bij Wiesje de zekerheid, dat ze een schier onoverbrugbare voorsprong verkreeg op vermeende mogelijke rivales.
Ze kreeg gelijk: al in de herfstvacantie wilde Sheila op herhalingsoefening, en Wiesje betoonde zich heel grootmoedig. Ikzelf verpestte het eerst nogal door de veiligheid die ik in acht wilde nemen. Sheila had zich door Jan en Alleman laten neuken zonder zich te bekommeren om geslachtsziekten, en ik wilde mezelf noch Wiesje aan zulk gevaar blootstellen. Gelukkig zag Sheila het in, en was Wiesje geroerd door mijn waakzaamheid. Het werd alsnog een gezellige dag, en Sheila werd nog twee dagen op haar moeilijke lopen aangesproken.
We gingen op trainingskamp op de hei (toch handig om die achter je huis te hebben!): twee dagen met Frans en Cisca mee, de tussenliggende nacht bij hen. Ze gingen meteen bij elkaar onderzoeken wat wij inmiddels van elkaar wisten, en boekten grote vooruitgang.
Het was trouwens vrij kil, met aanhoudende motregen. Gelukkig hadden we onze tentjes en luchtbedden.
Cisca liep inderdaad zonder slip onder haar jurk, en op de tweede dag met een touwtje tussen haar benen. Wiesje en ik waren in spijkerbroek, maar gingen met open gulp en zonder slip lopen. Frans nam dat meteen over. Hij en ik lieten onze pikken naar buiten steken (en dan even later hangen). De meiden vonden het prachtig, en konden er amper vanaf blijven. Wiesje deed opeens aan tuinieren, en ging mijn fallus impudicus "bemesten" met wit vocht dat ze uit haar gulp toverde. Vooral het opbrengen van de mest was zeer bevorderlijk.
Wiesje en ik werden eindelijk getuige van wat we ons al eerder afvroegen: de hond likte Cisca onder haar jurk, en mocht haar ook een keer dekken. Hij scheen het leuk te vinden. De aanblik leek ook Frans een beetje op te winden. Wiesje en ik hoefden elkaar zelfs niet aan te kijken: niks voor ons!
Bij hen thuis verzonnen we nog iets: een stukje karton met elastiekjes aan de pik, en met deze "batjes" proberen te pingpongen (op een flink verlaagde tafel). Speltechnisch werd het een mislukking, maar de meiden werden er botergeil bij. We bedachten nog iets met kartonnetjes die bij hen aan de gleuf zaten, maar dat werd technisch helemaal niets, en ze bleven te kort zitten om Frans en mij op te winden - afgezien van het aanmeten en afdoen.
Wiesje bedacht nog iets moois: Frans en ik moesten op onze ruggen gaan liggen, we kregen een soort bakje om onze eikels, en met deze blijden gingen de meiden propjes naar elkaar schieten. Wiesje bleef knutselen, totdat ik smeekte om klaargemaakt te worden. Toen gingen we naar boven. Hadden we een wedstrijd gedaan, dan hadden wij gewonnen.
Wiesje was de tweede dag erg trots op mij, toen bleek dat Frans nogal moeilijk deed over Cisca's vloeien. Ja, zijn pik ging de rode zee in, maar zelfs vingeren was te griezelig als de tampon uit was. Laat staan dat hij op mijn manier aan de gang ging.
Wiesjes trots ging zelfs zo ver, dat ze mij op Cisca af stuurde (na aarzelende toestemming van Frans). Één luchtbed in ons tentje, handdoek erop, Cisca erop, jurk omhoog, tampon eruit, Wiesje naast Cisca's hoofd, Frans zodanig dat hij kon zien wat ik deed, en ik (met mijn spijkerbroek in de regen en takjes door mijn openstaande gulp) Cisca aan het vingeren en beffen. Ze maakte zoveel leven, dat de hond even poolshoogte kwam nemen. Na mijn verrichtingen moest de hond Cisca schoonlikken.
Daarna moest ik op het luchtbed liggen. Wiesje veegde mijn gezicht en handen zo goed mogelijk schoon, deed ook riem en knoop van mijn broek los, en gaf een demonstratie trekken en pijpen. Inderdaad, een demonstratie, alsof ze een huishoudelijk apparaat aanprees. Ze raakte weer eens in theater-stand, ging op haar rug naast mij liggen (met de regen in haar open gulp), en wist mij zodanig te laten klaarkomen, dat ik met een mortierboogje mijn kwakkie als een geheel in haar mond schoot. Hoeveel vrouwen zouden dàt kunnen? Cisca zou ons een SMS sturen als het haar met Frans gelukt was.
Cisca pijpte Frans nog even, en ik probeerde een overzicht te geven van wat ik met hand en mond (en neus) bij Wiesje kan bereiken. Na een warm afscheid lieten we ze ietwat beteuterd maar vastberaden achter. Wiesje was echt apentrots op me - maar wilde ook weten, hoe ik Cisca had gevonden. Ik antwoordde met een tongzoen en een greep in haar gulp. Ze straalde. Thuis gingen we natuurlijk nakaarten. Eerst in bad, dan in bed.
Het bezoek van Bill en Mina werd geprikt op de zaterdag voor Sinterklaas. We gingen diep nadenken over surprises voor hen. Bij "flinterdun" dacht ik aan bladerdeeg, en daarmee is Wiesje wel handig. Ze peinsde over suggestieve pasteitjes. Ik verhaspelde "pistietjes", en dat gaf haar iets in.
Voortbouwend op een vegetarisch ragoutrecept in een oud kookboek maakte ik (toen we een paar dagen tevoren gingen oefenen) een lichtgrijze vulling, terwijl Wiesje van huidkleurig bladerdeeg borsten, kutten en pikken vormde. Je kon zelfs zien, wie van ons vieren ze bedoelde. Ze raakte verder op dreef, en wist kaassouflees op de beide venusheuvels te laten lijken, en gaf kaaskroketten een karakteristieke vorm.
Daags vóór de afspraak bestelde Wiesje bij Ab heel dunne en dikke asperges. (Naschrift 2022: asperges tegen Sinterklaas? Blijkbaar van het zuidelijk halfrond.) Dat moesten we bij het afhalen uiteraard (in vertrouwen) verklaren. Hij rolde over de grond van het lachen. Overbuurman Geert kwam net zijn boodschappen halen, zag de asperges, legde uiteraard het verband met het etentje, en rolde met Ab mee. Herman zag Geert niet meteen terugkomen, kwam dus zelf, en zakte hikkend op de drempel door de knieën. Hij haalde onbekommerd zijn lul uit zijn broek, en vroeg (met zijn zwart-Amerikaanse gevoel voor show) aan Ab, of die ze ook in zijn maat had.
Ik zat op een stoel met Wiesje op schoot, en we zakten erdoorheen van het lachen. Het bezorgde mij zere billen en een buil op mijn achterhoofd, dus het lachen verging mij. Wiesje ging mij theatraal troosten, zo overdreven dat ook het over de grond rollen tot kwetsuren leidde, en uiteindelijk kon ik weer meesmuilen. Ab werd aangestoken door alle theater, haalde een zak tumtum tevoorschijn, en legde zo'n snoepje op elke zere plek.
Wiesje ritste haar gulp open, en wilde daar een snoepje. Ab vergat zich helemaal, en schoof een hartje tussen broek en slip. Wiesje vorderde het ene snoepje dat ik nog in mijn hand had, wees naar haar gulp, en beval mij "zoek!". Ik moest nog half onder haar vandaan komen, voelde me ietwat duizelig, maar deed mijn best, en kon met mijn tong het snoepje bemachtigen. Ik gaf het op mijn tong Wiesje in de mond. Zij gaf mij mijn snoepje terug, op de vlakke hand.
Daarna verklaarde ze dat ze het koud had, en gaf met een knik aan, dat ze haar open gulp bedoelde. Ik schoof mijn hand door die gulp, schakelde door de slip heen het knopje van de verwarming aan, trok mijn hand terug, en sloot de gulp.
Herman kocht met een grootmoedig gebaar de hele zak tumtum, gooide bij Wiesje en mij elk een handvol achter de boordeknoop naar binnen, en stuurde ons naar huis om eten te koken. Ik was nog steeds een beetje daas, maar Ab was erger aangedaan door het besef, waaraan hij nu had meegedaan. Voor hem is een knuffel al een uitzondering, en deze erotische keet was onvoorstelbaar. We waren hem niets schuldig voor het stukgaan van de stoel.
Wiesje zag mijn daasheid, nam beide tassen boodschappen, en liet mij onbezwaard lopen. Geert kwam na een paar meter achter ons aan, nam Wiesje de tassen af, liet haar mij overeind houden, en liep de hele weg met ons mee, tot aan onze voordeur. We bedankten hem met stevige knuffels. Daarbij vergaten we de tumtums in onze kleren, dus toen we die uittrokken (om over te gaan naar onze huisdracht van alleen een slip) hadden we elk een kruimel- en plakboel. We lebberden elkaar af, en gingen (voor ons doen kort) in bad.
Het was inmiddels echt tijd om de maaltijd te gaan voorbereiden, dus dat deden we. Maar Wiesje liet mij slechts wat klein werk doen, gezeten aan de keukentafel, en werkte zichzelf uit de naad. Ik heb het eerder gezegd: ze is geen zwak poppetje, hoezeer ze mij ook vertedert. We hadden alles op tijd klaar.
Wiesje bouwde een vuurtje in de open haard, hielp mij in de hangmat ervoor, en wipte er zelf achteraan. Even samensmelten en synchroniseren, maar ook opletten of mijn toestand voor- of achteruitging. Volgens mij viel alles reuze mee, maar die buil deed heus pijn. Wiesje bleef hem strelen en kussen - en het leek te helpen. Ze testte trouwens ook steeds mijn sexuele reflexen - en daarmee was beslist niets mis. Ze oogde oprecht opgelucht. Misschien besefte zij helderder dan ik, dat we vlak voor een wedstrijd stonden.
Bill en Mina stonden om vijf uur aan de voordeur, in kleding die deed vermoeden dat Mina van een weersverslechtering wist. Ik meende in die hangmat ook een koude windvlaag te bespeuren toen Wiesje ze binnenliet. Mooie binnenkomer: Wiesje in haar bijna blootje, in die koude lucht meteen overduidelijk een zoogdier. Maar na het "uitpellen" bleken Bill en Mina ook niet overdadig gekleed.
Ze gaven graag gehoor aan Wiesjes voorstel om onze undress code te volgen. Ook zij hadden geen Château Kees meegebracht, maar een mooi stuk huisvlijt van mevrouw Hoofddoek. Wiesje deed de hoofddoek even om, en liet vaststellen dat die haar erg leuk stond. Daarna liet ze mij in de hangmat overeind komen, vroeg begrip voor mijn daasheid, en paste mij de hoofddoek aan. Het moet heel lachwekkend zijn geweest.
Het bezoek zat op de driezitsbank, bijna nadrukkelijk klef, Wiesje en ik wurmden ons gezellig in één stoel (met veel vlekken) van het bankstel. Ze wilden de thee overslaan, dus gingen we meteen aan de producten van Kees. Ja, nu zat ik wèl aan de Tripel Kees - heel voorzichtig wegens die daasheid. Wiesje, niet echt een bierdrinker, dronk uit mijn glas mee.
Het werd een gezellig babbeltje over anderen, Koken, en nog veel meer. Herman had hen al van mijn buil verteld, uiteraard zonder over de asperges te spreken.
Bill en Mina wilden ook de hangmat proberen. Ga je gang! Ze oogden er tederder en verliefder in dan ik hen ooit eerder had gezien. Wiesje kwam op stoom: "Als je maar van ònze vlekken afblijft!"
Het viel me eens te meer op, hoe ongedwongen gezellig een samenzijn werd als men (bijna) geheel ontkleed was, en hoe die sfeer terugkwam als je elkaar ook gekleed weerzag. In dit geval was de sex voorgeprogrammeerd, maar ook anders leek het lekker mogen frunniken kostelijk. Met Kees als voorname uitzondering, en Teun waarschijnlijk nog meer, bepeinsden we.
Mina dwong zich en Bill ertoe om overeind te komen in de hangmat, opdat we oogcontact konden houden. Maar ze waren duidelijk het liefst blijven liggen - en wij noodden ze om dat dan toch vooral te doen. Mina oordeelde de verleiding te groot, en trok Bill mee terug naar de bank. Hij had een duidelijke bobbel in de broek, stelde Wiesje vast, en graaide in de mijne. Ze toonde geestdriftig mijn pik aan Mina, en vroeg of die van Bill ook zo mooi was. Mina graaide en toonde. Bills ogen werden meteen glazig.
Wiesje begon een betoog over gezond eten en zeldzame doch belangrijke eiwitten, en warmde me lekker op. Opeens schoot haar iets te binnen. Ze verwees mij bloot naar het haardkleedje, ging bloot naast mij liggen, sjorde lekker verder, vroeg Mina of die dit óók kon, en herhaalde de truc met het mortierboogje. We maakten plaats voor hen.
Mina deed ontegenzeggelijk haar best, maar ik zag de mislukking al aankomen. Nou, Bills kwakkie kwam niet eens los van zijn eikel, en vloeide over Mina's hand. Ze likte het gretig op. Wiesje knikte goedkeurend.
Daarna begon ze met Mina een gesprek over Bill en mij alsof we huisdieren waren. Bill en ik keken elkaar aan, en vonden elkaar in zacht verwijtend loeien. Wiesje herinnerde zich een anekdote uit de Jordaan, waar pubers in de woning boerderijtje speelden, en juist de jongen de koe was die door de meisjes gemolken moest worden. Ze voelde aan mijn slappe pik, maakte een beweging die hem meteen halfstijf maakte, en vroeg aandacht.
Ik moest weer het kleedje op, maar nu op handen en knieën. Ze hurkte bij me, haar billen zowat in het vuur, en begon me met een soort melkbeweging af te trekken. Ik moest een schoteltje onder me neerzetten, en warempel, ze liet me er een klein kwakkie op spuiten, zo kort na mijn vorige hoogtepunt. Ze likte het schoteltje schoon, en draaide mij op mijn rug, voeten weg van het vuur. Ze hurkte nu over mijn hoofd, dus ik begreep wat me te doen stond: lebberen. En proberen om met mijn handen Wiesjes borsten te masseren. Volgens mij kwam ze niet klaar.
Dus legde ik haar op haar rug, en liet mijn handen in haar wapperen. Nu was het mijn beurt om een huisdier te tonen. Na een rijtje hoogtepunten nam ik haar weer in de stoel op schoot. Het liep pas tegen zessen... Mijn duizeligheid was over. We kwebbelden over het weer, terwijl Bill Mina langzaam opwarmde, en uiteindelijk snel klaarmaakte. Wiesje en ik wisselden een blik: ze hadden beslist vorderingen gemaakt, maar het kon véél beter.
Wiesje vroeg of men al trek kreeg, ging met de etenswaren aan de gang, en liet mij de keukentafel dekken (Neehee!), twee aan twee aan de lange zijden.
De dis werd best indrukwekkend. Eerst een salade, met de pasteitjes en soufflees erbovenop. Bill koos die in de vorm van de borsten van Wiesje. Mina begon zowat te kijven. Bill schoof ze naar mij af, en nam de naar Mina gevormde.
Wiesje nam de soufflee in de vorm van mijn pik in haar handen, na een ontstelde blik op haar mes en vork, en ging demonstratief zitten aftrekken en pijpen. Eigenlijk had ik Wiesje nooit zo goed zien pijpen (wij hebben niet zoveel spiegels, en meestal belemmert mijn buik of haar hoofd het zicht), en mijn lichaam doorleefde de gevoelens bij de aanblik. Wiesje hield mijn pookje scherp in de gaten, en streek vaak even over haar spleet.
De hoofdschotel bevatte de (hele) asperges. Wiesje liet de gasten nadrukkelijk de keus tussen de grote en de kleine. Ze namen lachend van beide. Er waren gekookte aardappels. Wiesje had er mooie borsten, pikken en balzakken van gemaakt. Er waren oesterzwammen, er was een lekkere saus. Wiesje had geweldig werk geleverd, en ik bedankte haar uitvoerig. Ze kwam even op schoot, dijen over mijn heupen, gleuf klaar om mijn pik in te nemen. Heerlijk!
We hadden een fruitschaal toe (nadat we eerder de ananasschijven uit Kapper [sex] hadden overwogen). Wiesje schilde een kiwi, en propte die half haar gleuf in. Boven mijn gezicht hurkend beviel ze ervan, intussen met haar tepels spelend. Dat was teveel voor Bill. Hij sleurde Mina naar de bank in de huiskamer, en bonkte bovenop haar. Wiesje ging erbij staan, en gaf aan het bevallen ontleende raadgevingen. Totdat ik haar op de knieën dwong, en (zeldzaam bij ons) op zijn hondjes bij haar tekeerging.
Koffie, baklava. Wiesje werd onrustig. Ze maakte ruimte, en klapte onze pingpongtafel uit. Wij tegen hen was een makkie. De mannen tegen de vrouwen was nog meer een kwestie van afleiden. Bill was al niet bestand gebleken tegen de aanblik van de wippende borsten van alleen Wiesje, Wiesje keek weer teveel naar mijn pik. Ik ging eraan voelen als Wiesje moest slaan - en warempel, ze sloeg alle ballen over of in het net. Bill en ik wonnen. Wiesje klapte snel de tafel weer in.
We gingen ook maar eens naar boven. Zij gniffelden om de traplift. Eerst maar eens allemaal in de badkamer plassen - op de pot of in het bad, maar wel openlijk. Op verzoek van Wiesje ging ik op handen en knieën in het bad plassen. Ze stond echt wit te lekken bij de aanblik. Alles en iedereen afspoelen, en in de slaapkamer het bed op. Mina herhaalde Wiesjes "teen in het water". Leuk!
Het verschil met die keer bij hen was, dat we beneden al zoveel gevreeën hadden. Dat gaf ons nu de rust om elkaar te tonen, hoezeer we konden knuffelen en samensmelten - en daarmee kwam dan toch nog het oorspronkelijke punt aan bod. Voor mij was het duidelijk, en ik zei het hardop: Mina en Bill hielden inderdaad veel van elkaar, maar hadden beduidend minder gelegenheid gevonden om te vrijen dan wij. Wiesje fronste even, maar nam met een lach en een verontschuldiging het woord "flinterdun" terug, en omhelsde Bill en Mina (die op elkaar lagen). Ik probeerde hen drieën te omarmen.
Bill en Mina aanvaardden de verontschuldiging in dank. We knuffelden even gevieren, maar keerden gauw terug naar koppels. Bill en Mina lieten blijken, hoezeer ze genoten van gewoon even bijelkaar zijn zonder tijdsdruk en zonder moeheid. Wiesje en ik beseften weer eens, hoe bevoorrecht wij zijn, met waarschijnlijk minder geld, maar des te meer tijd om te besteden aan juist dat ontspannen samenzijn met je geliefde.
Wiesje liet hen de keus: verfrissingen naar boven, wij allen naar beneden, of wij tweeën alvast, opdat zij even rustig samen konden blijven en op hun tijdstip nakomen. Ze waren diep geroerd, en keken elkaar even in de ogen. Bill vroeg, met een bedeesdheid die wij niet van hem kenden, of we dat laatste konden omdraaien: of we hen minstens een halfuur ongestoord in die hangmat konden laten. Uiteraard geen probleem! Wiesje zette snel wat voor hen klaar bij de hangmat, haalde wat voor ons beiden naar boven, en daar gingen ze.
Wiesje schonk ons maar weer een gezamenlijke Tripel in, nam een slok, liet mij drinken, en kwam op me liggen. Één blik was voldoende: we waren opgelucht, en ik was trots op haar. En hé - hadden wij hen niet ook net in één blik zien communiceren? Een bewijs temeer ten gunste van hen. Wiesje likte langzaam langs de buitenbocht van mijn lippen, en rondde dat af met een felle tongzoen. Duurde die zó lang? Mina kwam kijken waar we bleven... Verdwaasd volgden we haar de trap af. Bill zat op de hangmat, moe maar voldaan. Hij glimlachte om onze uitdrukking. Konden ze óók nog in bad? Of allen tezamen?
Hup, daar gingen we allevier weer naar boven, glas in de hand. Wiesje liet mij eerst in het bad plassen terwijl zij stuurde. Daarna liet ze zien, hoever zijzelf in de lengterichting van het bad kon plassen. Mina deed het ene met Bill en het andere zonder hem verdienstelijk en genietend na. Wiesje spoelde het bad schoon, en liet het vollopen. Dankzij de waterverplaatsing van ons vieren ging dat snel. Bill en ik zaten onderuit met de voeten tegen elkaar, de vrouwen op ons. Het hete water, de opwaartse druk, de figuurlijke kou uit de lucht, de drank - zo mooie omstandigheden voor een babbeltje kon geen van ons zich herinneren.
Tijdens een gesprekspauze hoorden we wind en regen. Wiesje hees zich node uit het bad, en liep naar het raam. Ze opende het heel even, en iedereen wist genoeg. Ze kwam weer gezellig op mij zitten (of toch liggen, zo onderuit?) Wist Mina, hoe lang dit weer zou aanhouden? Een langzaam overtrekkend koufront, herinnerde die zich. Hoe zou het inmiddels in de kroeg zijn? We lieten het bad leeglopen, en gingen er per stel in douchen. Zij eerst, opdat ze met Geert en Herman konden bellen.
Geert en Herman waren nu alléén in de kroeg, meldde Bill. Ik zocht intussen de buienradar, en zag dat de regen bijna voorbij moest zijn. Ik wees het Bill. Hij wilde zich tot Mina wenden - en vond die bij de kamerdeur in een innige knuffel met Wiesje. Afra zou er groen van worden! Bill en ik grepen naar onze pikken, keken elkaar aan, en schudden langzaam van nee.
Rond middernacht kleedden we ons allevier aan. Het was buiten weer droog, en veel minder winderig. Wiesje en ik liepen mee naar de kroeg. Ab kwam van de andere kant. Bill sloot na hem de buitendeur. Samen met Geert en Herman rondden we met ons zevenen de dag af.
Herman haalde de nog halfvolle zak tumtum tevoorschijn, en legde die op de stamtafel (waaraan we zaten). Ik greep met twee handen naar mijn hals, Wiesje beschermde haar borsten. Ab vroeg, welke asperges het lekkerste waren. Wiesje ritste mijn gulp open, vingerde rond alsof ze haar treinkaartje zocht, trok uiteindelijk mijn pik tevoorschijn, en ontblootte de eikel. "Deze!" verklaarde ze, en begon onbekommerd te pijpen.
Ab bloosde ontsteld, en snelde naar het toilet. "Hij is best eenzaam," zei Bill zacht. Ab kwam onverwacht snel weer tevoorschijn, en zag zodoende Wiesje vóór mijn stoel op de grond gaan zitten met de benen eronderdoor, haar mond openen, en hoppa! alweer een kwakkie opvangen. Ze proefde goedkeurend, slikte, en herhaalde "deze!". Ze greep onze jassen,. we zeiden vluchtig gedag, en ze trok me aan mijn asperge naar huis.
We kleedden ons uit, klommen in de hangmat, en bleven tot na het middaguur verstrengeld.
Naar inhoudsopgave. Naar volgend verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).