Laatste wijziging: 2022-06-29 (technisch), 2017-09-15 (inhoudelijk). Naar inhoudsopgave. Naar vorig verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).
Dit verhaal begint vóór Boutjes en moertjes, en loopt door tot rond Bout en moer [sex]. Achteraf heeft het wel iets van "Boutjes en moertjes". Wat een gedoe!
Dreamboat 1 - Even uitweiden over sex - Dreamboat 2 - Love boat - The night after - Naspel
Larie noemt in Bout en moer Yvonne en toneel. Hihi!
Dit jaar wilden de buufs naar de Canal Parade. Met Thea en Janneke. Ze hadden geen zin om aan de wal te staan juichen, ze wilden meevaren. Maar dat willen er meer… Het aantal boten is beperkt, het inschrijfgeld (of hoe dat heet) hoog. En dan de boot nog… En het verblijf in Amsterdam…
We zaten met ons zessen bij de buufs aan de wijn. De joligheid zakte in bij de gedachte aan die kosten. Toen opperde Larie: "Kunnen we niet de Boxer en een dekschuit van Pierlala huren, die optuigen, en dan op die zaterdag een beetje door Amsterdam varen?" Dat bood uitzicht. Maar dan het verblijf en het aankleden? Larie kwam op dreef: "We moeten niet de Boxer en een dekschuit nemen, maar de Ha-Ru 2. In het ruim passen drie twintigvoets containers. We regelen zoveel containers als we nodig hebben om in te verblijven. Die zetten we in het ruim, en daarin kunnen we verblijven. Bij het rondvaren gaan we erbovenop staan." Ja, dat bood méér uitzicht. Ik haalde Yvonne en Aart erbij, Larie de boys. Nou, die vier hadden er een hardloopwedstrijd van gemaakt! Maar ze kwamen hand in hand de tuin binnen.
Aart zag de uitvoerbaarheid zitten. Geert wist een schipper (zelfs een stel, dan konden ze ook mooi afwisselen). Oh, die twee! Gezellig - als ze tenminste niet al een boot hadden. Kosten? Aart dacht, dat Pierlala ons de "Ha-Ru 2" wel zou willen lenen. Ons: wie zouden willen meedoen? De buufs en (die naam bedenk ik nu) de overbuufs (Thea en Janneke), de boys en wij. Wij? Oh ja, ik zag het helemaal zitten, en Larie wordt onhoudbaar bij de gedachte aan varen. Aart zag zichzelf niet meedoen, dus ook Yvonne zou niet meegaan. Maar ze wilden wel optuigen! Oh ja, en die schippers zouden meegaan (aangenomen dat ze konden).
Hier keek Geert Herman aan, dan Larie en mij: "Die meiden hebben niks te makken. Kunnen wij vieren de kosten dragen?" Tja, de helft van waarschijnlijk een paar duizend euro. Ik keek Larie aan, of we het zouden kunnen missen. Hij knikte onverwacht stellig. We dronken een glas lambrusco op het besluit. Aart ging het bevoegd gezag van Pierlala bellen. Bingo, geen probleem. Geert belde Piet Hein (jawel!) en Jos. Oh, die hadden al een boot, maar als zij met ons mee gingen, dan konden ze twee anderen erg blij maken. Afgesproken! Intussen had Yvonne via Sophie geregeld, dat we vier kleine containers (oh, tienvoets) beschikbaar zouden hebben. Vervolgens regelde Geert bij andere vrienden wat steigermaterialen.
Steigermaterialen? Aart zag het meteen: binnenin de containers twee verdiepingen maken, en zorgen dat we niet van containers af zouden kunnen vallen. En we konden natuurlijk iets leuks bedenken, een thema met kleding en een decor. Larie waarschuwde meteen: een decor dat gemakkelijk kan neerklappen om onder de bruggen door te gaan (als we de route zouden kunnen varen) - en natuurlijk moesten we ook zelf uitkijken. Gelukkig kan de giek (yes!) van de kraan een eind inschuiven: anders zit je ook nog eens met een linker- en een rechterhelft.
Afra en Larie zagen tegelijk de grap om van dat bukken en opstaan het thema te maken: in bed liggen en opstaan. Liggen biedt meteen een mooie gelegenheid tot knuffelen. (Kan niet vaak genoeg gebeuren!) Het zou dus alleen zaak zijn, om het bukken voor bruggen te vermommen als naar bed gaan. Herman opperde een staande klok als aanleiding. Larie zag het nu voor zich: die vier containers (op de plaats van zes) zo ver mogelijk naar achteren (maar dat de deuren nog wel open konden!), opdat er een beetje ruimte overbleef achter het stuurhuis (voorin), en voorin die ruimte een staande klok (of pik - Pik Pen?) die vanzelf zou neerbuigen en terugveren. Oh, Geert wist iemand voor opblaasspullen.
Vier containers voor tien mensen, acht verdiepinkjes voor vijf stellen. Dus drie verdiepinkjes beschikbaar voor bagage. Beter gezegd: we konden kiezen of we met anderen wilden keten, of dat we bagage hadden. De buufs en de overbuufs wilden samen één container, de boys verwachtten datzelfde van de schippers. Oftewel: Larie en ik zouden met bagage zitten, en er was een bagagecontainer. En eh, WC? Die steigervogel had ook wel chemische toiletten. We planden een vrouwtjes- en een mannetjestoilet te weerszijden van Pik Pen. Uiteindelijk hadden we ook nog plaats voor een piepkleine wascabine, maar we zouden zuinig moeten zijn met water.
We werden steeds opgewondener, niet alleen die avond. Piet Hein en Jos kwamen weldra bij de boys logeren. We hebben de "Ha-Ru 2" met de Glück Auf op het droge gezet, schoongemaakt en opnieuw geschilderd. Nee, niet roze, maar gewoon zwart van onderen en groen en oranjerood van boven. Heel mooi! Intussen gingen de buufs en de overbuufs met ondersteuning van Yvonne aan een decor werken.
Larie en ik vroegen ons af, hoe wij ons zouden moeten gedragen: gewoon als hetero's op een boot met twee stel poten en twee stel potten?
Al die mannen weten nu wel, dat ze bij ons zichzelf kunnen zijn, dat ze niets aan Larie hebben, en dat ik desnoods wel eens iemand wil verlossen. Ik krijg iedere man klaar! Al die vrouwen weten nu wel, dat ze bij ons zichzelf kunnen zijn, dat ze ook wat aan Larie hebben, en dat ik wel eens iets toelaat. Ze verlekkeren zich best aan mij, met die "hazelnoten" of zelfs "eikels” op de “cupcakes", en een "extra-gevulde dadel". Dat lekkers willen ze graag proeven. Dat mag. Van Larie, want die geilt erop, en daarom ook van mij. Nou ja, zij weten uiteraard wat een vrouw lekker vindt. Dan willen ze ook wel eens zo'n oplaadbeurt van Larie (nee, zo'n bef- en vingerbeurt als ik krijg tijdens zijn opladen). Dat mag: ik krijg er niet minder om. Karla wil soms zijn pik binnen, Afra nog somser. Mag, maar zijn kwakkies zijn voor mij! (Deze vrouwen gebruiken uiteraard geen voorbehoedsmiddelen. En Sheila en Maaike zijn uitzonderingen.) Uiteraard mogen wij als hetero's onszelf zijn. Meestal beginnen wij met handtastelijkheden (eigenlijk gaan we in dit gezelschap gewoon door…), en dan komen de anderen ook weldra in actie. Ik heb een naam hoog te houden! (Wie zei daar “pik omhoog houden”? Die moet ik juist slap houden, suffie!)
Toch best eng. Bij iedere sur place komen er miljoenen van die gluiperdjes je grotje in. Ze blijven vijf dagen in leven, dus het is er best druk als je niet schoonmaakt, en als er dan PLOP! een eicel (of drie, weet je nog?) op de glijbaan springt, dan zwemt die hele meute naar de juiste glijbaan, en gaat daar headbangen om die eicel binnen te komen. Lukt het er een, dan groeit er een ballon met zo'n holbewoner in je grotje, en pas als ie te groot is, wil ie eruit. AU! Nee, gewoon veilig inslikken die handel!
Op een volgende avond bij de buufs in de tuin droeg Larie toevallig die roze hot pants. Het gelach herinnerde Yvonne aan die keer, dat Larie en ik ons als de ander verkleed hadden. De schippers hadden de foto's destijds gezien, maar voor Karla was het hele verhaal nieuw. Oh, Larie moest beslist weer als mij, maar ik zag mezelf niet weer als Larie. Ook al is hij afgevallen. Twee Wiesjes, waarvan één met ringbaardje. Soort Conchita Wurst. En dan ik ook in roze pants. Beiden een roze topje, hij met die oude pruik op, en met die behaarde pens tussen topje en pants door. De wansmaak! Hij moest weer eens denken aan Billy Connolly. Die was ooit bij een homo-optocht in Australië. Hij liep mee met de Monica Lewinsky's: allemaal mannen in blauwe jurkjes met wit kwakje erop. (Monica had stage gelopen bij president Clinton.) Ja, dat zou ook geinig zijn. Thea vond nog, dat Larie nu een dubbelrol ging spelen: de overduidelijke travestiet die intussen zijn vrouw niet in de steek zal laten. (Nee, reken maar!)
We bleven terugkomen op een roze wolk en op bedden. Larie opperde, om dan luchtbedden op de containers neer te leggen, voeteneind naar voren, een wolk van een dekbed elk, door een touwtje verbonden met Pik Pen. Ging die omlaag, dan konden we de dekbedden over ons heen trekken, kwam Pik Pen weer omhoog, dan trok hij de dekbedden weg. Dat geheel dus in roze, volgens Yvonne dan in tule of gaas. En dan de boot zelf zoveel mogelijk in hemelsblauw, om duidelijk te maken dat die vormloze roze dingen wolkjes moesten voorstellen.
Zo hebben we het gedaan. De boot en de containers zoveel mogelijk met hemelsblauw gaas bekleed, roze wolkjes, en een knots van een bruine Pik Pen met geschilderde wijzerplaten (op 5 voor 12), de toiletjes weggewerkt in een balzak. Eerst voorbereid bij ons, ongeveer tegenover Marie en Bob (die het maar niks vonden), dan alles ingepakt, voorraden ingeladen, vlakbij Amsterdam alles weer uitgepakt en geschikt, ons verkleed, en toen het IJ op gevaren.
We mochten inderdaad de grachten niet in. Gelukkig konden we Pik Pen ook met een liertje omlaag trekken. We zijn wel het Ooster- en het Westerdok in geweest. Pik Pen werkte echt! Het was druk op het water, dus veel mensen hebben ons gezien, en gelachen. Een paar officiële deelnemers hebben ons een stukje vergezeld. Waaronder de boot waarop Dennis als DJ meevoer. Waar we dicht langs de wal voeren, of onder bruggen door, kregen we zelfs van die regenboogkettinkjes toegeworpen.
Toen het laat werd, merkten we, dat het moeilijk was om een ligplaats te vinden voor de nacht. Ik belde Hanna. We mochten wel bij de "Ha-Ru 1" langszij, maar toch liever niet in deze versiering. We zijn snel naar een stil hoekje gevaren, hebben daar alle blauw en roze weggehaald en opgeborgen (toch handig, die containers!), hebben ons gewoon aangekleed (nou ja, zo als wij er in Us Net bij lopen, dus zoals Achim zei "Alles klar"), en zijn naar de schippertjes gevaren. Die vonden het eigenlijk best wel gezellig, en ze vonden dat de "Ha-Ru 2" weer mooi in de verf zat. Uiteindelijk kwamen de boertjes nog, slaapdronken kinderen mee, en zelfs mijn ouders. Mart met Elsje in zo'n draagzak voor zijn borst, en een rugzak vol luiers en zo - we moesten er nog harder om lachen dan om Larie in roze hot pants! Ja, hij heeft nu eenmaal iets van een studeerkamergeleerde, en dan is dit ouderschap echt een schok. Maar hij schijnt vroeger ook mij zo gedragen te hebben.
Ik voelde me bij die gedachte ontzettend opgelaten. Wat deed Larie? Hij stond op, en werkte mij met zo'n rock & roll gebaar voor zijn buik, mijn dijen op zijn heupen. Geen houding die hij langer dan enkele tellen kan volhouden, maar hij kreeg ruim applaus, en uiteraard mijn knuffel van verdienste. Daarna wilde hij de borst, maar Cisca vond dat te ver gaan voor haar kinderen. Zijn zij zo preuts geworden?
Ergens rond middernacht kwam Sheila aan, samen met Dennis in haar raceboot. Gevaarlijk vol geladen met een grote voorraad drank. Dennis had namelijk zijn optreden op verzoek verlengd, en als betaling van die overuren de overgebleven drank aanvaard. (Veel meer waard dan hij in geld gekregen zou hebben, maar de opdrachtgever was blij toe.)
Wij zaten allemaal op het dek van de "Ha-Ru 1", want dat was toch geschikter dan op die containers. Kwam er allemaal geroep vanaf het water. Wat bleek? Allerlei andere feestneuzen waren door hun drank heen, en waren Sheila gevolgd. In no time had Dennis alle minder gewenste spullen (breezers en zo) verkocht voor "avondwinkel-prijzen". Hij moest trouwens terugvaren om de tweede helft van zijn spul op te halen uit een loods. Er kwam ook een boot van de politie. Dennis moest uitleggen, dat hij zijn overwerk in drank uitbetaald had gekregen, en dat hij nu geld nodig had voor een ontwenningskliniek. Ze durfden niets aan te nemen, en stoven brullend van het lachen weer weg. Op de achtergrond kreeg Elsje stilletjes de borst. "Zij wel!" pruilde Larie. Cisca vond het kinderbedtijd, en vertrok met Frans en spruiten, even later gevolgd door mijn familie. Er werden wat lichten gedimd en gedoofd, en toen konden we eindelijk gaan frunniken. Sheila zag de bui hangen, en voer met Dennis weg. Toen het licht begon te worden, zijn we toch maar eens naar kooi gegaan, in die containers. We hebben eerst nog een laatste slaapmutsje gedronken in de container van de vrouwen. Eigenlijk was ik best wel teut.
Nou, en zondagmiddag zijn we teruggevaren. We hadden eigenlijk wel trek in een echte maaltijd. Geert en Herman wisten snel iets lekkers neer te zetten. We wilden het niet weer zo laat maken, dus de vrouwen en wij gingen spoedig weg. Maar we hadden weer dorst, zij hadden niks en wij wel, dus toen belandden we alle zes in ons huis. De buufs en de overbuufs zijn in onze grote logeerkamer blijven slapen. Nou ja, Thea heeft de badkamer ondergekotst.
Zou er een kinderbedje in de kleine logeerkamer moeten komen?
Naar inhoudsopgave. Naar volgend verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).