Laatste wijziging: 2022-06-06 (technisch), 2009-05-22 (inhoudelijk). Naar inhoudsopgave. Naar vorig verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).
Het broeierige weer van Tuingenot [sex] kwam ten einde met een onweer dat nog heviger was dan de vorige. Wiesje en ik kwamen rond twee uur drijfnat van zweet en regen thuis uit de kroeg, waar we weer hard gewerkt hadden.
Ik tapte een karaf retsina, Wiesje vulde een schaaltje met olijven, en even later zat Wiesje bij me op schoot, onderuit in het bad. Eventjes rust. Grote licht uit, twee theelichtjes aan. We luisterden naar het aanhoudende knetterende en dreunende onweer en de rukwinden, en zeiden weinig. Onze strelingen waren slechts liefkozingen.
Wiesje voelde wel iets voor een hangmat voor de open haard in de huiskamer om dit soort badgenot aan te vullen. Het leek mij een goed idee.
Ik moest opeens hardop (en onterecht) denken aan een variant op Kerstnacht. Wiesje draaide haar hoofd en glimlachte. Ze greep teder naar mijn balzak, en vroeg (nu ik geen os kon zijn) of ik mezelf een ezel vond. Ik leidde haar hand een paar centimeter omhoog, aaide ermee over haar spleet, en zei dat ik haar alvast niet Maria vond. Na een lange pauze zei ze, dat er toch een overeenkomst was: Maria had Gods zoon gebaard, en zij (Wiesje) werd steeds goddelijk geneukt.
Een vrouwenstem vroeg, of ze binnen mochten komen. Naast het bad verschenen de gedaantes van Hera en Aphrodite. (Zie Laries lares 1 [geloof].) Hoe konden wij hèn dat weigeren! We zochten naar een passende begroeting. Ze wuifden onze aanstalten weg, en hurkten op de rand van het bad, tegenover ons. Wiesje gebaarde uitnodigend naar de olijven en de karaf, bedankte van harte voor het wonderbaarlijke van het spul, en gebaarde dat we hier slechts één glas hadden. Het glas ging als een navulbare joint rond.
Ik vroeg, wat de reden was voor hun komst. De godinnen bloosden, keken elkaar aan, en giechelden als bakvissen. Aphrodite herinnerde ons aan haar woorden van die vorige keer: dat Wiesje oudtijds haar oogappel geweest zou zijn. Hera vervolgde, dat ons huiselijk geluk haar blééf ontroeren. Ze hadden ons daarom met bijzondere belangstelling gevolgd, dus ook onze slaapkamergebeurtenissen met allerlei anderen, en eh... eigenlijk eh... eigenlijk wilden zij dat óók wel eens meemaken. En nu we hier aan het Griekse spul waren, en Wiesje zich goddelijk geneukt voelde, nu leek dat het aangewezen tijdstip.
Aller aandacht richtte zich op Wiesje: die verleent de ontheffingen op mijn kuisheid. Ze dacht twee tellen na, en stelde haar vaste voorwaarde: dat mijn kwakkies voor háár waren. Daarna gebaarde ze naar het lege water tussen onze voeten en de godinnen: of die eerst met ons in bad wilden?
Weer gegiechel. Ze deden hun gewaden af, en bleken er niets onder gedragen te hebben. (Ze hadden trouwens geen sieraden mee.) Ik moet zeggen: ze hadden ("droegen"?) inderdaad "goddelijke" lichamen, van vrouwen in de dertig.
Hera ging onderuit zitten, haar voeten tegen de mijne, Aphrodite ging op haar schoot zitten (want ons bad is geen twee vrouwenheupen breed). Aphrodite tegenover Wiesje in bad - ik moest aan Kees denken: hem zou de aanblik tot mythische razernij hebben gebracht. Aphrodite las mijn gedachten, en herhaalde ze lachend voor Wiesje. Die proestte, trok met één hand aan een tepel, en met de andere boven water aan een denkbeeldige pik.
We zaten een tijdje te zitten. Het glas en het schaaltje olijven gingen rond (en raakten niet leeg), onze voeten maakten kennis. Uiteindelijk leek het wel een rattenkoning. Wiesje hees zich overeind, en hurkte op de toiletpot om zichtbaar te plassen. Daarna spoot ze haar kut af met een knijpfles die we daartoe in de badkamer hebben. Ik zag tegenover me twee handen tussen benen dringen en één hand naar een borst grijpen.
Ik gebaarde of zij óók moesten. (Hoe menselijk waren deze Griekse goden immers eigenlijk?) Nee, dus.
Ik klom uit het bad, ging over de toiletpot heen staan, en probeerde omlaag te richten. Al een half etmaal niet geneukt, drie geile vrouwen bij mij, en dan omlaag richten! Ik verontschuldigde mij, plaste zittend, en hernam die stand om de knijpfles te gebruiken. Wiesjes tepels sprongen vooruit. Ze droogde zich af, gaf mij de handdoek, en haalde er nog twee tevoorschijn.
Ook de godinnen kwamen uit bad. Aphrodite poseerde op de toiletpot als voor Botticelli. Hera haastte zich naar haar toe met een handdoek. Ik tilde Wiesje op om het beeld volledig te maken. We keken elkaar triomfantelijk aan.
Ik droeg Wiesje over de drempel van de slaapkamer, legde haar teder op het bed, en noodde de godinnen erbij. Ze gingen op de andere helft van het bed zitten, en wilden dus blijkbaar eerst toekijken. Ik ging tegen Wiesje aan liggen voor een gewone trage start: een knuffel die heel langzaam overgaat in sex. Vooral zo na een tijdje samen inweken is dit onovertroffen: die nog tere en ontvette lichamen tegen elkaar aan, die stevige tepels van Wiesje tegen mijn borst, mijn pik ongeduldig kloppend nabij haar spleet.
Na een stop bij elke borst belandde mijn mond tussen haar benen. Ik streelde haar spleet van buiten en van binnen, en deed het met mijn tong na. Dat voerde ik zodanig op, dat ik haar een reeks hoogtepunten bezorgde.
Naast ons werd druk gevingerd. Aphrodite trok me naar zich toe. Haar knuffel voelde menselijk en teder, bijna zoals een van Wiesje. Wiesje zelf kwam ook op deze helft van het bed zitten. Aphrodite liet zich nu achterover vallen met mij bovenop zich. Ik herhaalde ongeveer wat ik bij Wiesje had gedaan. Daarna gaf ik Hera ook zo'n beurt. Ik dacht hardop aan Paris en die noodlottige appel - dan had ik het toch wel véél beter! "Je bènt ook beter," meende Aphrodite, zich vingerend.
Ik kroop over Hera omhoog, en schoof bij haar naar binnen. Ze schokte geweldig. Ik begon te pompen, en bespeurde uit mijn ooghoek, dat Wiesje en Aphrodite elkaar streelden en kusten, zelfs 69 deden. Ik vond het toch snel tijd voor een wissel, en pompte nu in Aphrodite, terwijl Wiesje alles herhaalde met Hera.
Uiteraard was het "goddelijk". Maar het werd tijd voor mij om te lozen. Ik kreeg Wiesje onder mij, maakte dat ze overal op scherp stond, en ragde haar af. Waarschijnlijk had zij mijn kwakkie het liefst in haar mond gehad, maar dat moest maar een volgende keer. We kwamen tegelijk en hevig klaar, stuiterend op het bed. "Mehercle," fluisterde Aphrodite hees, en ranselde haar knopje. Wiesje en ik draaiden ons om, zodat zij boven kwam te liggen, met mijn slappe nog binnen. Het werd een heerlijk naspel, maar we kortten het in omwille van onze gasten. Wiesje gleed langzaam van me af.
De godinnen keken elkaar aan, hun handen in opgeschorte zelfbevrediging. Ze zochten naar woorden. Aphrodite had het moeilijk: "... en dan ben ik hiervan de godin..." Wiesje was hoffelijk, maar klonk oprecht: "Ach, we kregen gewoon de goede inspiratie!" Ze kreeg er een innige knuffel voor. Hera was in gedachten: dat Zeus na millennia nog steeds niet... Ze keek Wiesje aan: "Mag ik Zeus erbij halen?" Uiteraard!
Zeus verscheen naast Hera op het bed, bloot. Ik proefde de uitdrukking "als een jonge god". Hij las mijn gedachten, en knipoogde. Wiesje reikte hem glas en schaaltje aan. Hera kwam weer niet uit haar woorden, al kwam de boodschap ongetwijfeld over: "Deze twee... goddelijk... Ik ben nog nooit... Moet je zien..."
Er viel nog niet veel te zien: twee bevredigde stervelingen en wat verse spermavlekken. Wiesje en ik lagen in een houding die moeizaam het midden hield tussen samensmelten en aandacht hebben voor de gasten.
Hera begon Zeus aan te halen en op te warmen. Volgens mij waren zijn gedachten meer bij Wiesje. Mocht hij willen! Aphrodite gaf er de goede draai aan: "Kijk straks goed naar wat zij doen, en proberen jullie dat na te doen. Ik help wel."
Dat "straks" had ik wel nodig: eerst even bijkomen. Ik ging onderuit tegen het hoofdeinde van het bed zitten.
Wiesje speelde de grote zachte poes, wilde overal geaaid en gelikt worden, likte en aaide zelf overal. Ze gaf zelfs kopjes - en haar inmiddels gegroeide "korte" kapsel tussen mijn dijen joeg mijn hormonen aan het werk. Ze lebberde bovendien aan mijn pik, en kreeg hem onwaarschijnlijk snel weer halfstijf. Zeus zat het glazig aan te kijken, terwijl Hera de aanwijzingen van Aphrodite opvolgde - die handen tekortkwam om zichzelf te helpen.
Ik liet Wiesje op haar rug gaan liggen, en ging haar van boven naar onder liefkozen. Naast ons ging Zeus aan de gang. Tot mijn opluchting kreeg hij minder belangstelling voor Wiesje naarmate hij meer opwinding bij Hera bespeurde.
Aphrodite vergat haar rol, en greep Zeus en mij vanaf het voeteneind bij de taas. Maar ik schoof steeds verder daarheen, mijn hoofd in wisselende houdingen steunend op Wiesje, zodat ik met mijn handen haar borsten (en eerst ook haar gezicht) kon strelen. Ze lag te schokken, en ik voelde het witte spoor over mijn buik en borst langer worden naarmate ik ermee over haar knopje streek.
Uiteindelijk was ik met mijn gezicht ter plaatse. Zeus zo te horen ook. Ik ging Wiesje uitgebreid beffen, en probeerde haar borsten nog naar vermogen te strelen. Toen verplaatste ik mijn handen naar de buitenkant van haar dijen, likte haar kleine lippen wijd vaneen, ramde mijn neus naar binnen, en ging hevig wroeten en likken. Gelukkig vouwde ze haar benen over mijn rug, want het schokken werd bijkans onhoudbaar.
Het lukte mij voor het eerst om door kantelen van mijn hoofd te kunnen blijven ademen (zelfs door mijn neus) zonder dat ik steeds vanuit mijn heupen en knieën moest terugtrekken. Na een tijdje (seconden, uren?) tikte ze me tweemaal kort op mijn achterhoofd. Ik trok me terug. Ik wil ooit eens weten, hoe ik er na zo'n behandeling met een wit of rood masker uitzie!
Wiesje trok me weer naar boven. Knuffeldeknuf, en mijn pik gleed bij haar naar binnen. Voor haar blijkbaar teveel van het goede na mijn gewroet. Ze wilde zelfs geen 69, maar liet mij op haar plaats liggen en ging vanaf het voeteneind aan het pijpen en trekken. Ze draaide even stationair totdat Zeus en Hera ook deze stand hadden, en ging toen in de versnelling.
Weldra voelde ze mij klaarkomen, trok haar gezicht terug, en liet na een paar laatste handbewegingen het bewijsmateriaal op mijn buik spuiten. Ze liet het een seconde liggen, en likte het toen gretig op. Daarna kwam ze tegen mij aan liggen voor het naspel.
Zeus was nog niet zover, maar het was al duidelijk dat Hera en hij op de goede weg waren. Aphrodite leek ietwat verloren. Ik noodde haar aan mijn andere zij. Het werd een heerlijk knuffeltrio.
Zeus kwam met luid gegrom klaar. Hera sloeg aan het lebberen. Daarna begon ook daar een zuchtend naspel. Toen baste Zeus: "Had ik dit maar eerder geweten! Niks gedaante van een zwaan en zo, gewoon met mijn Hera!"
Wiesje citeerde zachtjes "Cras amet qui numquam amavit quique amavit cras amet. - Oh nee, dat is toekomende tijd."
Zeus meende, dat die ene dag op de eeuwigheid niet uitmaakte, en dat hij nu pas besefte wat hij al die tjd gemist had. Hij gaf Hera een extra knuffel, en vroeg Aphrodite gespeeld verontwaardigd, of die niet eerder had kunnen zeggen hoe en wat. Het was tenslotte háár vakgebied!
Ze lachte ietwat betrapt, en vroeg wat die paar duizend jaar op de eeuwigheid uitmaakten. Zeus trok haar bij mij weg, en zei tegen Hera dat hij nog veel van Aphrodite hoopte te leren.
Ik voelde Hera afgunstig worden. Aphrodite voelde het ook, en had het ontwapenende weerwoord: dat Hera en zij dezelfde leermeesters hadden - heel jonge... Ik trok Aphrodite weer tegen mij aan, voor een stevige knuffel van Wiesje en mij. Ze bloosde, en vroeg of zij nu zo'n neusbehandeling mocht.
Het mocht van Wiesje, dus daar ging ik. Wiesje deed zelf mee met kussen en aan borsten zitten. Aphrodite had haar benen niet zo in bedwang als Wiesje, en ik werd algauw daas van het geplet worden tussen zwiepende dijen. Voor de rest was het heerlijk, bijna zo lekker als Wiesje.
Zeus ging het gauw een tweede keer proberen bij Hera. Hij had haar algauw klaar, en wilde eigenlijk naar binnen - maar zover was hij nog niet. Wiesje verliet haar post, reikte tussen zijn benen door, en maakte dat hij nu meteen naar binnen gleed. Ze zag onze stand aan, kreeg de mijne halfstijf, en hielp me bij Aphrodite naar binnen. Ik deed een paar slagen, maar hij werd slap. Ik gaf Aphrodite een vervangende knuffel, en legde mij weer tussen haar en Wiesje. Wiesje greep meteen toe, en begon me zachtjes te masseren.
Zeus leek hetzelfde probleem te hebben. Hera deed Wiesje na. Ze kreeg die van Zeus stijf, rolde naar een zijdelingse 69, en pijpte hem klaar. Wiesje keek naar de mijne, die ze nog steeds in de hand had, en overwoog "Quod licet Iovi non licet bovi." Ik antwoordde, dat ik alvast geen os was. Daarmee waren we terug bij de eerste alinea van dit verhaal.
Aphrodite nam mijn slappe van Wiesje over, en ging me op Wiesjes wijze pijpen en aftrekken. Wiesje zag het nu wel lukken, en ging met open mond gereedliggen. Aphrodite durfde de beslissende slag niet aan, en liet Wiesje de eer. Ik kreunde terwijl ze me vacuümzoog en mijn eventuele kwakkie doorslikte.
We lagen nu, heel krap, met ons vijven naast elkaar, helemaal uitgeteld en ook wel voldaan - in die zin dat het naar méér smaakte.
Er werd aan de deur gebeld. Waarschijnlijk was het Afra. Het was inmiddels noen! We reageerden niet. Maar het was een teken. De Olympiërs gingen gedrieën in bad, terwijl Wiesje en ik in omhelzing toekeken. Daarna trokken de godinnen hun kleding weer aan. Het werd een afscheid dat mij herinnerde aan afscheid nemen van Frans en Cisca. Even later waren we weer met ons tweeën in de badkamer. We gingen snel onder de douche. Daarna bekeken we beneden onze E-mail en agenda. Geen afspraken!
We sjouwden weer naar boven, naar de slaapkamer: we waren inmiddels een etmaal zonder slaap! We ploften op het bed, en namen nog een slokje retsina. Wiesje duwde schalks een olijf in haar spleet, maar we vielen in elkaars armen in slaap. Toen we aan het begin van de avond wakker werden, hebben we deze olijf toch maar niet opgegeten.
Naar inhoudsopgave. Naar volgend verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).
