Laatste wijziging: 2022-07-06 (technisch), 2018-10-18 (inhoudelijk). Naar inhoudsopgave. Naar vorig verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).
Het kan verkeren. Nog maar twee maanden geleden dacht ik, als deel van de natuur te kunnen leven. Hard, maar harmonisch. Sindsdien woon ik bij Wiesje en Larie. Zacht, maar harmonisch.
In "Over leven" schreef ik: "De natuur heeft geen ruimte over. Alles is bezet, dus wat jij neemt gaat ten koste van een ander." In de konijnenflat ervaar ik, dat mijn komst niet ten koste ging van een ander. Ja, alles was bezet, maar ik kon erbij. Zoiets als alcohol en water bij elkaar gieten, en het geheel neemt minder ruimte in dan de som der delen. Maar hier is zelfs waarde toegevoegd. Nou ja, we hebben inmiddels een ruimer tweepersoonsbed voor ons drieën. Daartegenover staat dan weer, dat ik ietsje breder geworden blijk in de heupen. Hoe kwam ik zo snel aan de calcium daarvoor? Ach wat, ik ben thuis! Ik heb me lang eenzaam gevoeld. Nu hebben degenen die ik vroeger wel als een soort oom en tante heb gezien mij als volwassene in hun hechte band opgenomen. Het is geen "veel van hen mogen", het is nu "met hen mee beslissen".
Mensen vonden mij raar, maar als ik me bij jongens thuis uitkleedde, dan vonden die me opeens niet raar, zolang ze een erectie hadden. Daarna weer wèl. Nu ben ik een konijn. (Wiesje is de opperkonijn, ik de onderkonijn, Larie de haasje.) Wij konijnen zijn ook raar, maar iedereen benijdt ons, openlijk of stiekem. We doen namelijk veel aan seks, en we zijn zichtbaar erg gelukkig. Dat moet wel door die seks komen, want we doen weinig anders. Nou ja, vandaar die bijnaam.
Ik had al heel jong seks met Larie. Eerst zelf proberen wat mijn grote zus Sheila zo lekker vond, en dat lekkerder gaan vinden naarmate mijn lichaam er klaar voor werd. Mijn broer Wouter en ik hebben elkaar veel geholpen bij dat volwassen worden. Maar gaandeweg ging ik steeds vaker een beurt halen bij Larie, en gaf dan zelf Wiesje er ook een. Ik heb ook veel gelegenheidsseks gehad met bovennatuurlijke wezens, en ik heb de mannetjes-mammoeten hier in de buurt afgetrokken. Ik heb op school veel klasgenoten en leraren bevredigd om rustig les te kunnen krijgen, maar dat en die mammoeten tel ik zelf niet mee als seks die ik gehad heb. Nu krijg ik alle seks die ik wil, ook al wil ik steeds meer, en geef ik graag alle seks die zij daarvoor terug willen. Ik wil in de eerste plaats vrouw zijn met Larie als de man die mij bestijgt, maar ik geniet minstens evenveel van wat hij verder nog bij me doet. Tot onze verbazing genieten Wiesje en ik ook zoveel van wat wij bij elkaar doen. Zij en ik voelen ons door elkaar heel jong, en Larie voelt zich bij die aanblik ook een stuk minder oud. Hij zou qua leeftijd mijn opa kunnen zijn, en Wiesje mijn moeder, maar je zou het niet zeggen.
Ik moet overdag naar school, eindexamenjaar VWO, en dan hopelijk studeren in Wageningen: iets met duurzame landbouw. Op zich leer ik graag en vind ik studeren leuk, maar in mijn afwezigheid vrijen Wiesje en Larie flink door, en die afwezigheid duurt best lang door het eind dat ik te fietsen heb. Gelukkig geven ze mij voorrang als ik er weer bij ben, en heeft Wiesje geregeld dat de tijd stilstaat als ik huiswerk maak. Ja, we hebben dus bovennatuurlijke vrienden. Wiesje heeft ook geregeld, dat ik opeens voldoende van muziek wist om mee te kunnen doen, en dat ik twee prachtige instrumenten heb gekregen en kan bespelen. Ik had dus al geregeld seks met bovennatuurlijke wezens, maar ik mag nu delen in de brede en warme vriendschap die Wiesje en Larie met hen hebben opgebouwd. Dat is een deel van dat warme geluk waarin ik nu mag meedelen.
Ik heb trouwens ook al eens meegedaan met die zogenaamde modeshows van Sheila. Had ik nooit van mezelf gedacht, maar wat kùnnen zij en Wiesje een geile sfeer opbouwen! Ik bedoel: dan ga je gráág voor een volle zaal uit de kleren, dan ga je gráág voor een volle zaal aan de seks, dan hoop je, dat iedereen in het publiek iemand vindt om samen gelukkig mee te worden, al is het maar voor éven. Ik kreeg er nog geld voor ook! Het gaat wel steeds over de seks, maar die modeshows zijn oorspronkelijk humoristisch, en ook al die seks thuis is doordrenkt van de lol. Wiesje zei het al: we zijn niet lesbisch, we doen lesbisch - als je bij de ander zoeken naar Laries kwakkie lesbisch vindt. Maakt niet uit. Dan kan ik bijvoorbeeld geen kwakkie vinden (omdat Larie per keer amper iets te spuiten heeft), en dan vraagt hij bijvoorbeeld: "Ook niet achter de linker eierstok (voor jou de rechter), op de tweede plank, naast de aspergesoep?" Dan zegt Wiesje bijvoorbeeld: "Aspergesoep? Ik dacht, dat ik die allang had weggedaan!" En zo lachen we wat af onder de seks, vallen in vreemde houdingen in slaap, maar worden stralend wakker. Dàt is geluk!
Bij de konijnen spreekt de seks vanzelf. We hebben afgesproken dat Larie Wiesje en mij bevredigd houdt, en dat wij hem in ruil van zijn erecties afhelpen (door doen of toelaten), en Wiesje en ik hebben een dergelijke afspraak. Aan elkaar frunniken is dus gewoon je afspraken nakomen, en die afspraak met Larie maakt, dat hij ons niet als kwakjesvat gebruikt. Dat gaat dus geweldig. Ik ben uiterlijk meer op Wiesje gaan lijken, in heupen en tepels, en dat vinden we fijn. Ik ben me ook meer gaan kleden zoals Wiesje, uitdagender. Eigenlijk doet Larie het laatste stukje van dat aankleden en het eerste stukje van het uitkleden: hij trekt me een string aan en doet er een eerste inlegkruisje in (of doet me op die dagen een tampon in), haalt het laatste kruisje of de tampon weg en trekt me de string uit. Want thuis zijn we bloot, wel met zonodig een tampon in. Op zich was ik al een naturist, maar hier is het neukklaar zijn, een begrip dat bij de Vrouwenbeweging vroeger zoveel wilde zeggen als kwakjesvat zijn, maar bij ons is het dus het openstaan voor het nakomen van afspraken. Dat is dus ontzettend leuk, en het missen ervan dus ontzettend náár. Vandaar, dat ik op de terugweg uit school mezelf ging helpen. Daarvoor heeft Larie iets geregeld: dat Wiesje en ik hele himalaya's kunnen herbeleven. Is mooi, maar ik moet me beperken tot het "afspelen" van enkeltjes, anders kom ik nóóit thuis. Als ik bij het viaduct ben, dan bel ik Wiesje even. Dan is als ik thuiskom net de kruidenthee getrokken die ik die ochtend had klaargezet. Dan schenkt Wiesje die in, in de slaapkamer, terwijl Larie en ik mij uitkleden. Voordat de spelen beginnen moet ik bijna altijd plassen. Dat doe ik dan op de plasplank, daarna gaat Wiesje erop, tenslotte Larie. Ja, dat toekijken windt ons alledrie op, en het is prachtig om Larie op handen en knieën te zien proberen, en om hem te helpen richten.
Bij mijn ouders thuis sprak de seks niet vanzelf. Mijn vader had mijn moeder nogal verwaarloosd. Dat zijn ze op zijn konijns aan het goedmaken. Ze waren ook bang om ons kinderen ermee te confronteren - met als gevolg, dat Sheila hier bij Wiesje en Larie ontmaagd werd, Dennis bij onze buurmannen, Wouter hier door mij (althans afgetrokken), en ikzelf - door Larie, maar het is maar net, welke handelingen je meerekent voor tijd en plaats. Je kunt teruggaan tot die rit met Chot over de heide, en dat ik wilde zien hoe mannen staand plassen. Nog steeds vind ik staand plassen stoer, maar dit op handen en knieën is misschien nog stoerder. Ik vind gehurkt plassen van Wiesje ook opwindend, zij van mij ook. Het is zo on-stoer, dus vrouwelijk - ook al kunnen wij vrouwen natuurlijk ook best staande plassen, mits we onze lipjes durven aan te raken. En na het plassen dus even spoelen met die knijp-zuigfles, heerlijk! En dan mag ik kiezen. Dat wordt dus meestal enkeltje en sur place van Larie, gevolgd door kwakkie zoeken van Wiesje. Dat wordt een himalaya voor mij, dus geeft daarna Larie haar er een. Liefst komen alle mogelijke combinaties aan bod, en dan beginnen we opnieuw... Dìt is geluk!
Naar inhoudsopgave. Naar volgend verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).