Laatste wijziging: 2022-05-16 (technisch), 2020-12-23 (inhoudelijk). Naar inhoudsopgave.
Het onderstaande vond geen plaats in “Sheila’s verjaardag”, maar is nu een document binnen Maaikes “Via gladiola”. De inhoud kan daarmee overlappen of in de lucht zijn komen te hangen.
De sjes lijken dezelfde motoriek te hebben. Dat bleek al bij in Sheila's verjaardag genoemd hoofden stoten onder mijn kilt. Nu grepen ze met gelijke beweging naar hetzelfde eetbare lekkernijtje. Ze wisselden een blik, en een nieuwe act was geboren. Ik noem die “spiegelen”, maar zij zoeken een theatraler woord. Iets met “synchroon”. Ze lopen opeens achter of naast elkaar, en doen hetzelfde of het spiegelbeeldige. Elsje lijkt meestal de bewegingen te verzinnen, en theaterdier Wiesje maakt er de act van. Ook Elsje is al zeer bedreven in de sexuele uitdaging, dus dat in tweevoud…
Opeens hebben de sjes veel behoefte aan tijd met elkaar. Dus ben ik dan met Maaike. Dier borsten zijn dus van klein tot (voor haar leeftijd) gewoon gegroeid, dus zijn het nu afzonderlijke lichaamsdelen als ze vanaf een horizontaal lijf neerhangen. Dat vraagt om aanpassing van de wensen tot liefkozing, en tot innige vreugde van Maaike verkende ik de nieuwe mogelijkheden en wensen meteen en uit eigen beweging. Dat spiegelen en die grotere borsten zijn twee ontwikkelingen waarvan de girls met belangstelling kennisnamen.
Maar wŕcht even! Alle verschuivingen in “meer tijd willen hebben voor …” laten hun tijdsduur met mij onverlet. Himalaya’s en kwakkies van ochtend en avond worden niet prijsgegeven! Het gaat eerder om de tijd die Mawiel met elkaar doorbrengt, en dan eerder verschuivingen. In dit geval heeft Maaike vaker de eerste keus in tijd. Dat spiegelen heeft succes in de westvleugel, dus heb ik daar Maaike op schoot. Dan ligt het voor de hand, dat zij een ploegje oproept voor een spel in het zwembad, dat ik meedoe, en dat ik haar vóór het te water gaan een enkeltje en een sur place geef. De himalaya komt dan later wel, met heel misschien weer een sur place. Maar polo of zo met een stijve is niks voor mij, en dan zijn vraag en aanbod mooi in evenwicht. Terwijl wij op bed bezig zijn, gaan onze medespelers vast iets voor zichzelf doen. En ook daar wordt onbekommerd gevoosd.
Dan wordt het dus een balspel in het zwembad, met een ploeg uit de westvleugel (ook stervelingen). Dan beseft Elsje boven ineens, dat het daar leger is, en dat Maaike en ik ontbreken. Dan krijgt ze vast wel de tip “zwembad”, en dan trekt ze loeiend Wiesje naar onze slaapkamer, rukt zich de eventuele kleren van het lijf, en stormt het perron op. Dan ziet ze Maaike en mij wel ergens, en duikt naar ons toe met een katachtige sprong. (Ter herinnering: niet alle katachtigen hebben iets tegen water.) Ze beseft steeds opnieuw niet, dat ik me dan door haar laat aflossen. Ik verlaat stilletjes het water, en voeg me bij Wiesje. Die heeft zéker geen watervrees, maar is meer van het poedelen en het lol maken met otters, en heeft wčl gevoel voor de loop der dingen. Dus zitten of liggen Wiesje en ik dan even later gezellig samen. Uiteindelijk is dan de zin in het spel verwaterd, en voegen Maaike en Elsje zich bij ons. Dan komt Elsje meestal op mij af, en vraagt waar ik al die tijd was. Dan wendt Wiesje zich naar Maaike, en dan zijn we het kringetje weer rond.
Terug naar Maaike: "Via gladiola" [geloof, sex]
Naar inhoudsopgave..