Laatste wijziging: 2022-05-31 (technisch), 2009-05-22 (inhoudelijk). Naar inhoudsopgave. Naar vorig verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).

Wiesje: "Ik, Wiesje"

Mannen zijn zo oud als ze zich voelen. Maar als ze een vrouw hebben, dan zijn ze zo jong als hun vrouw zich voelt.

Ik zie het aan mijn vader: kijkt ie naar mij, dan zie ik eerst een flits van geilheid. Daarna beseft hij, dat hij mijn vader is. Dan zie ik een flits van ouderdom, alsof hij zijn eigen vader is. Na die flitsen beseft hij, dat ik erg op mijn moeder lijk, en dat die zich een kwart eeuw jonger voelt dan ze is. Ik betwijfel of hij beseft, dat hij dat aan zichzelf te danken heeft.

Ik ben de vraag gewend: "Wat moet je nou met zo'n oude vent?" Geen man kan me aankijken zonder de blik te laten zakken. Zelfs homo's niet, maar in hen lijk ik de mode-ontwerper te wekken. Er is geen hetero die me niet zou willen neuken. Je ziet die wensdroom door hun ogen schieten, heel even of heel lang.

Maar Larie is de enige, die nooit alleen maar heeft willen nemen. Hij was al lief voor me toen ik nog niks te geven had. En hij heeft echt wel iets te zeggen, al moet je leren om dat te zien. En hij weet zo leuk mee te gaan in mijn ideetjes. Ik zie, dat hij net Heidefeest 1 heeft geschreven. Precies wat ik bedoel.

Wat kun je je als vrouw beter wensen, dan een man (of eventueel een andere vrouw) die altijd bereid is om jou je gerief te geven (dus niet jou te gebruiken als kwakjesvat, maar niet te rusten, voordat jij even van de wereld los komt van genot), en ook nog eens bereid is om voor ieders ogen belachelijk te doen in een slipje met wattenbollen? Misschien, dat een student het pikt als ontgroening, en daarna nóóit meer. Maar Larie blijft meespelen. Vrijwillig. Wat ik ook doe. Ik weet dat, wat er ook gebeurt, hij me aanvaardt zoals ik ben, blij is met hoe ik ben. Noem het geborgenheid.

Wat dacht je? Na dat Heidefeest heb ik veel commentaren gekregen, met allerlei ondertonen. Met suggesties van mannen om aan hèn te denken als ik me weer eens nymfomaan voel, en met suggesties van vrouwen om vooral niet aan hùn mannen te denken als ik me weer eens nymfomaan voel. Maar Larie blijft gewoon dolblij met me, ook al heb ik hem belachelijk gemaakt, en ook al heb ik hem laten neuken tot er zelfs geen lucht meer uit zijn eikel kwam, en ik doodsbang was, dat hij bek-af van de trap zou donderen. Zó iemand geef je toch gráág alles wat hij wil?

Naar inhoudsopgave. Naar volgend verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).