Laatste wijziging: 2010-06-13 (technisch), 2009-05-22 (inhoudelijk). Naar inhoudsopgave. Naar vorig verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).
Wauw! Wat kan ik anders zeggen na het lezen van Ik, Wiesje?
Wat was ik jaloers, toen Mart met Diana aankwam. Op hem om dat stuk, op haar om de aandacht die ik van een van mijn beste vrienden aan haar verloor. Later op Wiesje, toen mijn vrienden een gezinnetje werden, met kinderbedtijd en zo. Nog later op de vriendjes van Wiesje, toen zij uitgroeide tot een (naar mijn smaak) nog mooiere meid dan Diana ooit geweest was.
Wat was ik verbaasd en vereerd, toen Wiesje in de loop van haar studie steeds meer belangstelling voor mij kreeg. Ik weet niet meer hoe het voelde, toen ze op een avond verklaarde dat ze bleef. Ik kon het niet geloven, ik was doodsbang dat ik het allemaal gedroomd zou hebben. Maar ze is er, en zelfs als ze vraagt of ik nog een kopje thee wil, dan hoor ik klokjes in haar stem.
Ik weet het, het lijkt steeds over sex te gaan. We doen ook veel aan sex, zeker. Ik sta rood bij de zaadbank, ik heb stramme vingers, ik heb zelfs eens iets onduidelijks opgelopen toen ik haar tijdens de rode vloed aan het beffen was.
Maar misschien is dàt wel de sleutel tot wat ons bindt: niet de sex zelf, maar de dienstbaarheid aan de ander. Je geeft alles, en je wéét dat zij jou nog meer teruggeeft. Dan wordt de zwaarste last licht.
Naar inhoudsopgave. Naar volgend verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).