Laatste wijziging: 2019-01-06 (technisch), 2009-05-22 (inhoudelijk). Naar inhoudsopgave. Naar vorig verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).
Larie overdrijft in woorden mijn daden. Maar natuurlijk zit er een kern van waarheid in.
Kijk, zo'n gemeenschapje als Us Net is domweg te klein voor een winkel. Het is al heel wat, dat ze alles bij mij bestellen, in plaats van ieder voor zich te gaan webwinkelen en de Digitale Zandweg nog verder te laten bezwijken onder de bestelwagens. Met die gebundelde inkopen kom ik dan nèt in de kwantumkortingen, of tenminste het uitsparen van vrachtkosten. Ik kan er maar een kleine marge op nemen, anders lopen ze alsnog weg. Maar ze verlangen wèl van me, dat ik altijd alles op stel en sprong kan leveren. Paprika's, piano's, plaspillen, polyester, puddingbroodjes.
Het ging allemaal over de weg, ik had geen keus. Maar toen kwam die strenge winter, en achteraf ben ik daar heel blij mee. Ze zijn nu bereid om een containertje op een schuit te zetten, en die door het kanaal te varen. Is goedkoper voor hen, en dat kan ik toch in de inkoop afdwingen. Maar bovendien heb ik verderop langs het kanaal een collega bereid gevonden om spoedorders mee te geven aan een jongen met een speedboat, een soort varende pizzakoerier. Wil opeens iemand - nou, inderdaad - een warme pizza, dan bericht ik heel Us Net over netwerk en SMS of er méér bestellingen zijn. Dan kan een ander gauw een opdracht toevoegen, dan zijn de kosten lager, dan kan ik mijn marge verdelen.
Ze begrijpen allemaal wel ongeveer, hoe het zit. Ze kunnen het wel betalen. Ze gunnen mij ook wel de lol die ik moet hebben om door te gaan, na vele drukke jaren in een supermarkt in de stad. En ik kèn sommigen beter dan zijzelf. Dat ze van een bepaald product eigenlijk meer willen dan ze bestellen, of dat ze het lekker vinden met een bepaald sausje, of dat ze blij zijn als ik een "3 halen, 2 betalen" kan aanbieden. Gelukkig hebben ze zelf die buffer, dat is het grote verschil met hoe het een eeuw geleden moet zijn geweest. Een doosje lucifers op afbetaling, brrr... Nou, en verder hebben we goede afspraken over geld. Ik heb geen dubieuze debiteuren. Dus ik kan zelf prompt betalen, en dat wordt gewaardeerd.
Nou, al met al kan ik de tent nèt openhouden. Dat zal bij Bill net zo zijn.
Naar inhoudsopgave. Naar volgend verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).