Laatste wijziging: 2020-07-16 (technisch), 2020-05-12 (inhoudelijk). Naar inhoudsopgave. Naar vorig verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).
School - Bezoek - Sheila - Stamtafel
Maaike betoonde zich een drijvende kracht in het onderwijs door Mina aan Elsje. Allereerst betrok ze een emmer vol van Elsjes Lego-stenen bij de les, voorts een computer en projector (“beamer”). De lessen werden gegeven op de begane grond van de noordvleugel van Fort Rimboe, en alle bewoners van het fort waren welkom.
Maaike deed eerst Mina uitleg geven over getallen en rekenen, met het opschrijven nog als terzijde. Maaike illustreerde de uitleg met Lego-stenen. Terloops kwamen ook kleuren aan bod. Elsje had alles in zich opgezogen, en kon na één dag al het derde rode steentje na tien [willekeurig gekleurde] steentjes aanwijzen, en uit het hoofd 19*23 berekenen. Na een tweede dag kon ze ook cijfers lezen en schrijven, in Arabische en Romeinse cijfers, was plaatswaarde duidelijk, en had ze geen moeite met tweetallige en zestientallige stelsels. (Ja, daar onderwees Maaike meteen Mina.)
Daarna kwam tijd aan bod, gerekend vanuit ons zonnestelsel: de Aarde draait om zijn as, daarom hebben we dag en nacht. Een dag en een nacht samen hebben we onderverdeeld in 24 uren van elk 60 minuten van elk 60 seconden. De Aarde draait om de Zon, in ongeveer 365 dagen. Wegens dat “ongeveer” moeten we soms een extra dag invoeren. De Maan draait in ongeveer 28 dagen [zie Wikipedia] om de Aarde, dus ongeveer 13 keer per jaar. Toch hebben we het jaar verdeeld in 12 maanden. (De getijden bleven voorlopig achterwege.)
Nog op die tweede dag haalde Hermes Mina’s anatomische pop uit de school. Maaike wilde namelijk nu sexuele voorlichting geven. De rest van het vak Anatomie liet ze aan Mina over, maar nu eerst even de verschillen tussen man en vrouw. Dat daarboven kwam straks, nu eerst van onderen. Eigenlijk net zo, maar dan anders. Ze ging met een endoscoop bij Wiesje naar binnen, bij Elsje naar binnen, ze projecteerde maar meteen mijn eikel op het scherm, ze toonde haar filmpjes van zichzelf van binnen, ook die van bloeden en die van sex met Wouter. Strips anticonceptiepillen in beeld, de tegenfase die Wiesje en zij in hun cycli bereikt hadden. Voorts het spiraaltje dat zij eerst gebruikt had. Kortom, na die tweede dag wist Elsje hoe oud ze was en statistisch zou worden, datzelfde van de aanwezige sterfelijken, en had ze een indruk van wanneer ze zelf een grote meid zou kunnen worden. Elsjes taalvaardigheid is toch al groot, dus ze verbaasde vooral Mina met haar blijken van begrip van het onderwezene. Oh ja: Nebula en Stella waren nu ook bekend, Katja nog niet.
Aangemoedigd door die blijken van taalvaardigheid ging het onderwijs die kant op. Ik kan me nog herinneren, dat ik rond mijn vijfde verjaardag woorden kon lezen, en dat ik ergens toen ik zes was teksten kon lezen. Ha! Na een week taalles door Mina, Maaike en Athena kon Elsje lezen en schrijven in Nederlands, Engels, Grieks, Russisch, Hebreeuws, Farsi en Arabisch. Wat niet inhoudt, dat ze meteen alle woorden kende. Daarnaast is Elsje nog beter dan Maaike (en dus ook Wiesje) in staat om met dieren te communiceren. Ze vindt die uil van Athena ook lief, maar ze vindt ook muizen schattig. Maaike kan haar in die tweestrijd dienen met haar eigen ervaringen.
Toen die taalvaardigheid van zijn jongste dochter tot Mart doordrong, begon hij haar te vermoeien met het declameren van klassieke teksten. Minerva en Wiesje spijkerden haar ijlings bij in Oud-Grieks en Latijn, en na nog een week kon Elsje Mart op slordigheden wijzen. We hèbben gelukkig een filmpje waarin Elsje met een salontafeltje als spreekgestoelte en Mart als gedaagde Cicero uitbeeldt: “Quo usque tandem, Catilina, abutere patientia nostra?” Met dat geheven vuistje dat overgaat in een priemende wijsvinger - meteen verpest door haar stralende lach toen ze haar succes besefte.
Maaike heeft geen klassieke talen geleerd, Mart en Wiesje wel, ik alleen Latijn. Die lessen Latijn waren een uitkomst voor Wiesjes band met Elsje. Kijk, Wiesje weet nog steeds niet, wat ze wil. Ja, liggen knuffelen, met een vinger (liefst van mij) naar binnen, soms een himalaya en mij van een stijve verlossen. Maaike wil vanalles doen, en dan even een beurt halen. Elsje wil ook doen, haar wereldje vergroten. Zodoende heeft ze die klik met Maaike. Maar het was niet duidelijk, wat Wiesje Elsje buiten knuffels bieden kon. Wel, Latijn dus, en de herkenning van dramatische aanleg.
Afijn, Malawiel, Mina en vooral Athena waren dus met dat “schooltje” bezig. Diana en Aart leefden zich uit in beeldende kunst, Yvonne oriënteerde zich op brei- en borduurmachines en weefgetouwen, Mart had zijn “stamtafel”, en Bill liep rond als een bezoeker in een dierentuin.
De corona-maatregelen zouden versoepeld worden. Velen grepen dat “straks” aan om “nu” bij mooi weer een voorschot te nemen.
De girls meldden zich schaars gekleed bij de wijnvaten van de westvleugel (ons Griekse spul, maar er is méér), dus Loki gniffelde bijvoorbaat. Hij probeerde nu eens, ze in contact te laten komen met blinde Homeros, in de hoop op betasten.
Sheila en Matras ontvluchtten hun burcht, en kwamen bij niemand in het bijzonder in Fort Rimboe op bezoek. Wàt, velen bloot? (Niet iedereen: ongeveer de halve westvleugel niet, Aart en Diana tijdens het knutselen in overall.) Matras zag haar “verkoopstrategie” van voorgewende exclusiviteit vervliegen, hield haar ondergoed aan, maar zag geen mogelijke klanten. Ze is een niet-lelijke meid van begin twintig, en dus kreeg ze wèl onderzoekende blikken van de girls, en zelfs besmuikte vragen van Afra. Mart noodde haar aan de “stamtafel” (half buiten, onder het zonnescherm). Daar was het dus best vol: enkele muzen, ondode Homeros, ondode Kassandra, Mart, Loki, girls, Matras. Sheila kwam even Yvonne bezoeken, had zelf geen boodschap aan textielbewerking, en nestelde zich bij ons (Malawiel). Wat was dat kleintje al gróót geworden! Elsje had Sheila nog niet in haar systeem. Grote zus van Maaike, dus een soort familie. Oh. Welkom! Wist Sheila al, dat Elsje een meisje is? Wij (Malawi) proestten verstolen.
Sheila is inmiddels een vrouw tussen de snelle jongens, met de berekening van “als ik nu een knoopje meer losmaak, dan let hij voor een paar ton minder op”. Terwijl zij denken een volgend succes te kunnen vieren, afgerond met een wip met dit hapklare poesje, heeft de blonde tijgerin hen bij de ballen. Loopt iemand erg zijn pik achterna, dan voert ze hem aan Matras: tenslotte moet die haar iedere maand een forse huur betalen.
Eigenlijk kwam de pandemie haar wel goed uit: even bijkomen van duizenden kilometers reizen. Zo was ze in januari in Irkutsk geweest. Ze had in Cadzand een mooi handeltje geroken, de huurauto naar Brussel gereden, het vliegtuig genomen met overstap in Moskou, daar een bontjas met bijpassende bontmuts. bontlaarzen en certificaat van echtheid gekocht, in Irkutsk in een auto met chauffeur rondgereden, gezien dat het handeltje een flop zou worden tenzij ze haar eigen draai eraan zou geven, met dikke winst het vliegtuig terug genomen (terwijl haar wederpartij met een fles wodka, twee glaasjes en open gulp wachtte), en onderweg de bontjas en zo alvast op eBay gezet. Tussenstop ingelast in Berlijn: bont weg, schoudertasje vol bankbiljetten ervoor terug, dan maar per trein naar Brussel, auto opgehaald, terug naar huis. Zo vergaat het haar inmiddels vaker.
Sheila is inmiddels bestuurslid van de Rabobank in Eikenrode (net als Ab), ze handelt nu ook voor eigen rekening (dus niet uitsluitend als makelaar), en bij háár betalingsverkeer is een storting van een schoudertasje vol bankbiljetten geen verdachte transactie. Ze heeft ook zoiets als een account manager bij dat notariskantoor van Nelleke: een goedige kandidaat-notaris die desnoods midden in de nacht de gewenste akte opmaakt, en een SMSje stuurt als die ter verlijding klaarligt. (Ja, notariële akten worden verleden, niet verleid.) Kun je je voorstellen, dat haar verkering met Jeroen onder haar zakelijke geweld bezweek? Ze voelt er wel verdriet van, maar verkiest nu een luxe vibrator boven een man. Goed. En of zij nu tussen Elsjes beentjes wilde voelen? “Nu even niet…” Uiteraard verlangt ze ook niet meer naar sex met mij, maar ik ben wèl de eerstaangewezene om verhalen zoals het bovenstaande te mogen vernemen. Ze weet, dat ik haar in die zin bewonder. (En die pelsdieren waren tòch al dood, en door het snelle afstoten van dat bont was er geen extra vraag naar dierenleed.)
Vervolgens had Sheila nog wat sterke verhalen over mannen jegens Wiesje, en iets van bewondering over Fort Rimboe jegens Maaike, en wervelde alweer naar de "stamtafel". Daar zat Matras zich af te vragen, of Mart dan toch een klant zou kunnen zijn. Sheila’s blikken kruisten die van Loki. Ze grijnsden, en Loki zei zachtjes aan Matras, dat Diana hun beider geld beheerde. Matras wisselde een blik met Sheila, en nam vluchtig afscheid. Kleertjes weer aan. Zwaai, zwaai, en de jongedames waren de poort weer uit. Geluid van het starten van een auto, een Amerikaan (achteraf een open roze Impala of zo, door Herman aan Bill gemeld).
De girls zaten dus nog bij de stamtafel, met als drinkspreuk blijkbaar “binnen is binnen”. Ze droegen beha en slip, een tussenweg tussen voor elkaar bloot zijn en voor de anderen iets aanhebben. En teenslippers. Wij (Malawiel) drentelden naderbij, wèl bloot. Ik voelde Wiesje blikken wisselen met Loki. Mart zwetste tegen Homeros over Demosthenes, en de aanwezige muzen leken zich af te vragen, of zij (en dan vooral Polyhymnia?) dit bevorderden. Zelf sloot ik Kassandra niet uit. Die ondode zou hem op zijn hormonen kunnen werken, ook al pleegt ze zich hier in een soort toga te verbergen. (Je kunt begrijpen, waarom ze zich door ondode Homeros naar Fort Rimboe heeft laten noden: hij heeft een goed verhaal, en hij is blind.) Ik voelde Wiesje Kassandra monsteren. We trokken een gaasbank bij, Maaike nam Elsje op schoot. Loki trok sluiks een stoel bij.
Wiesje wilde twee dingen tegelijk: een aantrekkingskracht-meting met Kassandra en de girls blootkrijgen. Allereerst had ze Elsje tegen: die kende de girls nog niet (of niet meer), en wilde van allevier het besef, dat zij een meisje is. Maar ja, Maaike hield haar wèl op schoot. Ter herinnering: Elsje lijkt sprekend op Wiesje op die leeftijd, en vooral Afra geilt op Wiesje (en Diana). Nou ja, met de buren moet je toch ooit kennismaken. Maaike stelde Elsje dan maar aan ieder van de girls voor. Was het nu echt Elsje zelf, of wellicht Loki als buikspreker: “Zijn jullie óók meisjes?” Ze beperkten zich met moeite tot het tonen dat die beha’s niet leeg waren. Homeros aaide trefzeker Elsje over haar bol. Ze antwoordde kinderlijk maar kordaat: “Dag Homeros, dag Kassandra, dag Loki, dag muzen, dag papa.” (Elsje noemde de aanwezige muzen trefzeker bij naam, maar ikzelf heb moeite om hen van elkaar te onderscheiden. Ze vergeven het me.) Kassandra kwam ietwat overeind uit haar “als ik jullie niet zie, zien jullie mij niet” houding, en keek vertederd: “Dag Elsje!” Wiesje zag een aangrijpingspunt: “Kas, wat heb jij een mooie doek aan!” Afra scoorde: “Ja, laat eens zien!” Kassandra zag blijkbaar geen uitweg, stond node op, toonde de doek en dus ook haar verder blote lijf. Afra had geen belangstelling voor de doek, en weidde haar ogen op Kassandra. Zó bijziend, dat mijzelf ontviel: “Ik dacht, dat je die doek wilde zien?” Afra draaide zich betrapt naar mij, maar was gevat: “Ware schoonheid zit van binnen.” Wiesje keek van Kassandra naar Afra, liet haar eigen borstjes stuiteren, en vroeg: “Laat eens zien, dan?” Afra’s beurt om zich gewonnen te geven en haar ondergoed uit te doen. De andere girls waren solidair. Mart kon zich niet langer op Demosthenes concentreren. Homeros overwoog: “Moet ik nu betreuren, dat ik blind ben?” Mart liet zich gaan: “Ja, eigenlijk wel…” Wiesje wendde zich weer tot Kassandra: “Wat vind jij?” De vraag had een dubbele bodem, want haar lichaamstaal zei: “Let niet op hèn. Vind je mij niet mooier dan jezelf?” Kassandra bleek tactvol, keek Wiesje een tel strak aan, en zei zacht: “Jij bent gelukkig…”
Zo’n antwoord vertedert Wiesje. Ze liep buiten de kring om naar Kassandra, en gaf haar van achteren een stevige knuffel. Kassandra beantwoordde die geroerd. Een stevige knuffel tussen blote Wiesje en blote Kassandra - de blote girls zochten steun bij elkaar. Behoorlijk hormonaal, mag je wel zeggen. Elsje (nee, ik denk toch echt Loki) vroeg “Wat doen jullie?”, en Maaike vroeg nuchter aan de muzen: “Hebben jullie hier een handdoek liggen?” Wiesje zette zich weer aan mijn andere zijde, en antwoordde met een soort toneelfluister: “Hebben ze hier niet nodig.” Ze wendde zich naar Afra: “Veeg maar af met je slips.” Maaike vroeg Wiesje, achter mij om: “Maar ze zouden hier toch wel voor ons handdoeken kunnen hebben?”
Kassandra speelde nu mee. Ze veegde zichzelf tussen de benen met haar doek (of toga, in mijn ogen een best kostelijk weefsel), en reikte die aan Wiesje. Die veegde zichzelf ermee, nam Elsje over van Maaike, veegde ook Elsje, en gaf de doek aan Maaike. Die veegde zich, bracht de doek terug naar Kassandra, en gaf die nu ook een stevige knuffel. Janneke meende: “Ja, zo blijven we bezig!”, en greep opnieuw naar haar slip. Homeros kreunde: “Waarom moet ik nou ook als ondode nog blind zijn?” Mart, Loki en ik zaten inmiddels met paal. De muzen keken weer eens ontsteld. (“Ontzet” zou ook “bevrijd” kunnen betekenen. Hier in tegendeel.) Elsje (nu ècht?) vroeg de muzen: “Wat doen jullie?” Afra antwoordde haar: “Niets: ze bijten niet.” Wiesje zag een kans, knielde tussen mijn benen, en pijpte me. Elsje (Loki weer?) zeurde: “Wil ik óók!” Verstijving alom, behalve bij mij en bij Homeros. Mart hoopte beslist op een gunst van Kassandra, maar dan toch tevergeefs. Snelde hij nu naar Diana of naar een bevlekbare plek in de oostvleugel? Maaike had een scherpe voor Kassandra: “Je gelooft je eigen ogen niet.” Kassandra proestte. Hera bracht een stapel schone handdoeken, badlakens! Maaike keek Loki aan: “Doe het dáár maar in.” Hij stond op, en droop af.
Wij (Malawiel) stapten ook maar weer op, net toen Mart met een slappe terugkwam. Wiesje maakte een wijds gebaar: “Je had het over Demosthenes…”
Naar inhoudsopgave. Naar volgend verhaal (ongeacht waarschuwingen, in leesvolgorde).